Święto ustanowiono na pamiątkę znalezienia Krzyża świętego przez cesarzową Helenę i konsekracji bazyliki wzniesionej na Golgocie 14 września 335 roku. Później wspominano w tym dniu odzyskanie Krzyża świętego zrabowanego przez Persów. 3 maja 630 roku w uroczystej procesji cesarz Herakliusz osobiście wniósł odzyskany Krzyż do bazyliki Grobu Chrystusowego. Krzyż święty jest najdostojniejszą pamiątką Męki Pańskiej, dlatego ma poczesne miejsce w świątyniach i w naszych domach katolickich.
Uroczyste Dziękczynienie w I Rocznicę Beatyfikacji Józefa i Wiktorii Ulmów i ich siedmiorga dzieci
W dzisiejszą niedzielę dziękujemy Panu Bogu za bł. rodzinę Ulmów, która jest dla nas przykładem wiary i miłości bliźniego posuniętej, aż do oddania swego życia za innych ludzi w czasie II wojny światowej.
Co dalej z lekcjami religii?
Katecheza/religia w szkole przeżywa dziś dużo problemów. Jednym z największych z nich jest fakt, że coraz więcej dzieci i młodzieży z możliwości udziału w zajęciach rezygnuje. Ankieta przeprowadzona przez „Przewodnik Kato-licki” wśród ponad pięciuset katechetów wykazała, że prowadzonymi przez nich zajęciami niemal w ogóle nie interesują się rodzice dzieci i młodzieży. To znów oznacza, że gros głosów w przestrzeni publicznej, krytykujących zajęcia z religii, pochodzić może od ludzi, którzy mają o nich nie tyle wiedzę, ile po prostu własne wyobrażenia lub wspomnienia. Jako poważny problem we wspomnianej ankiecie pojawiła się niechęć wielu księży do uczenia w szkole i zwrócenie uwagi, że powo-łanie do kapłaństwa i do bycia nauczycielem nie jest równoznaczne. Dobrowolność wyboru takiego właśnie zajęcia zamiast obligatoryjnego wysyłania księdza do szkoły wydaje się więc słusznym postulatem. Katecheci świeccy mówią o dodatkowych obciążeniach, jakimi jest praca przy parafii. Oczywiście znajdą się w niej również fantastyczni księża i świeccy katecheci. Trzeba zauważyć fakt, że niewierzący uczniowie, którzy z ciekawości przychodzą na zajęcia, a potem nawet przyjmują chrzest. To właśnie z ich powodu trzeba uczciwie dziś pytać o plusy, jak i minusy obecności katechetów w szkole. Pierwszym i najważniejszym argumen-tem za obecnością religii w szkole jest oczywiście konkordat. Jego wypowiedzenie czy renegocjacja jest potężnym przedsięwzięciem i nie ma do tego żadnych formal-nych podstaw. Po ponad trzydziestu latach zmiana jest i możliwa, i zrozumiała: zmieniło się społeczeństwo, zmienił się Kościół, zmieniły się potrzeby również lu-dzi wierzących, wszyscy nabraliśmy doświadczenia i sprawdziliśmy na sobie pew-ne mechanizmy działania. Jednak do tych naturalnych zmian nie są potrzebne dra-matyczne i zrywające ruchy, ale mądra ewolucja. Drugim ważnym argumentem jest zapomniane już może nieco pojęcie wychowania do wartości. Proces wycho-wania młodego człowieka jest skomplikowany i nie polega jedynie na przekazaniu mu wiedzy z nauk przyrodniczych i humanistycznych. W procesie tym niezbędne jest formowanie człowieka do odróżniania dobra od zła, uczenie sprawiedliwości, odpowiedzialności, przyjmowania obowiązujących w społeczeństwie zasad. Pierw-szymi nauczycielami powinni być tu rodzice. Tego obowiązku nie musi wypełniać lekcja religii – ale może być ważnym elementem tego wychowania, przynajmniej na równi z etyką. Ważnym elementem, na który często powołują się zwłaszcza uczący w szkole księża jest fakt, że właśnie tam mogą spotkać i wejść w relację z tymi młodymi, którzy sami już do kościoła czy na salkę katechetyczną z pewnością nie przyjdą. W szkole zatrzyma ich czasem albo poczucie obowiązku, albo osobowość księdza, albo opinia innych uczniów, którzy uznają, że „na religii jest fajnie”. W ten sposób ksiądz czy katecheta mogą być jedyną formą kontaktu młodego człowieka z Kościołem: jedyną, ale czasami przeradzającą się w głębszą relację z samym Jezusem. To ważne zwłaszcza w społeczeństwie, w którym zerwa-ny został międzypokoleniowy przekaz wiary w rodzinach. Łatwe rezygnowanie w takiej szansy spotkań może być lekkomyślne i krótkowzroczne. Argumentami za obecnością religii w szkołach z pewnością jest również fakt, że sam ksiądz w sutannie czy w koloratce jest pewnego rodzaju znakiem. Świeccy katecheci swoją pracą wnoszą często istotną wartość w funkcjonowanie szkoły. Jednocześnie słusznie oba-wiają się oni o swoje etaty, bo mają na utrzymaniu rodziny.
cdn. za tydzień
KOŚCIOŁY I SANKTUARIA ŚWIATA – WŁOCHY
Basilica Santa Chiara czyli Bazylika świętej Klary w Asyżu zo-stała zbudowana po śmierci św. Klary, w latach 1257-1265 wokół starożyt-nego kościoła św. Jerzego, w którym do 1230 r. przechowywano doczesne szczątki św. Franciszka. Uroczysta konsekracja świątyni odbyła się w obec-ności papieża Klemensa IV w 1265 r. Gotycka bazylika zbudowana na pla-nie krzyża łacińskiego posiada fasadę wykonaną z rzędów białego i różowe-go kamienia lokalnego a elewacja charakteryzuje się trzema, podpierającymi ja od lewej strony przyporami w kształcie masywnych łuków. Przy drzwiach bocznych znajduje się kaplica pokryta różowymi kwadratami na białym tle, dobudowana w XIV w; z boku stoi dzwonnica o kwadratowej podstawie. W starożytności w nawie głównej znajdował się cykl fresków poświęcony życiu św. Klary, z których po XIX-wiecznych zniszczeniach spowodowa-nych trzęsieniem ziemi z 13 stycznia 1832 r. zachowało się zaledwie kilka fragmentów. W najstarszej części świątyni, która jest pozostałością dawnego kościoła św. Jerzego znajduje się Kaplica San Giorgio, podzielona na dwa pomieszczenia, z których jedno jest bogato zdobioną freskami kaplicą Naj-świętszego Sakramentu. Z tego miejsca można wejść do Oratorium Krucy-fiksu lub Relikwii, gdzie nad ołtarzem zachował się oryginalny Krucyfiks z San Damiano. Posiada on niesamowicie ciekawą historię. Początki istnienia kościoła w San Damiano datowane są na VI-VII wiek; z tym miej-scem związany jest jeden z cudów w życiu św. Franciszka. To tutaj z krucy-fiksu wiszącego na walącej się ścianie budowli Jezus przemówił do święte-go: Idź i napraw mój dom. Franciszek sprzedał należące do ojca sukna i od-budował mały kościół. W zbudowanym przy nim klasztorze umieścił św. Klarę i jej pierwsze siostry, nazywane damianitkami (od nazwy kościoła i klasztoru) a po śmierci św. Klary – klaryskami. Oratorium Relikwii po-święcone jest św. Agnieszce, która była młodszą siostrą św. Klary i w wieku 15 lat postanowiła pójść w ślady swojej starszej siostry. Za bogato kutą kratą kaplicy znajdują się relikwie obu świętych sióstr: czaszka św. Agnieszki, alba diakońska św. Franciszka haftowana przez św. Klarę, sutanna św. Fran-ciszka, habit, płaszcz, sznur św. Klary i szkatuła z jej włosami, czarny we-lon, włosiennica i krucyfiks należące do św. Klary, sandały i pończochy św. Franciszka wykonane przez św. Klarę. W bazylice możemy podziwiać bar-dzo wiele malowideł nieznanego malarza z Umbrii, któremu nadano przydo-mek Maestro Santa Chiara. Krucyfiks w ołtarzu głównym jest jego dziełem, obraz Madonna z Dzieciątkiem oraz Santa Chiara i osiem historii z jej życia (1283 r.)
Anita Iwańska – Iovino
