Sierpień Miesiącem Trzeźwości

Przed nami miesiąc, który zapisał się na trwałe w historii naszej Ojczyzny. Wystarczy przypomnieć chociażby zwycięstwo pod Warszawą nad bolszewicką nawałą w 1920 roku, Powstanie Warszawskie 1944 rok czy zryw Solidarności w 1980 roku. Te daty , to nie tylko powołanie się na fakty historyczne, ale one też są symbolami głębokiej wiary i patriotyzmu Polaków. Jednocześnie tamte wydarzenia są zobowiązaniem dla nas, abyśmy nie zatracili tego dziedzictwa naszych przodków, abyśmy dbali o naszą ojczyznę, abyśmy odznaczali się patriotyzmem, głębokim umiłowaniem Polski. Dziś to jednak różnie wygląda. Napawa jednak nadzieją, że górę weźmie poczucie odpowiedzialności i wierność temu, co nam przekazali nasi poprzednicy na polskiej ziemi. Jeżeli będziemy strzegli naszej kultury, chrześcijańskich wartości , to może uda się , że Polska będzie chrześcijańska. Niech więc miesiąc sierpień będzie czasem przebudzenia naszej odpowiedzialności za Polskę, trzeźwości od alkoholu i narkotyków ,ale też w sposobie myślenia i wychowania młodego pokolenia w duchu abstynencji. W tym dziś wyraża się patriotyzm, troska o przyszłość naszej Ojczyzny, aby była wierna Chrystusowi i Jego Ewangelii

EWANGELIA WEDŁUG ŚW. ŁUKASZA (12, 13 –21)

Ktoś z tłumu powiedział do Jezusa: ”Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem”. Lecz On mu odpowiedział: ”Człowieku, któż Mię usta-nowił sędzią albo rozjemcą nad wami?”. Powiedział też do nich: ”Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś opływa we wszystko, życie jego nie jest zależ-ne od jego mienia”.I powiedział im przypo-wieść: ”Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozwa-żał sam w sobie: »Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów«. I rzekł: »Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgro-madzę wszystko zboże i moje dobra. I powiem sobie: Masz wielkie zasoby dóbr, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj«”. Lecz Bóg rzekł do niego: ”Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, coś przygotował?”. Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty przed Bogiem.

KOMENTARZ DO EWANGELII

W czasach, w których przyszło nam żyć bardzo łątwo zgubić perspektywę sięgającą poza horyzont doczesności. Oczywiście wypełnianie swoich obowiązków, praca , to nasza codzienność, której poświęcamy więk-szość naszego trudu i czasu. Nie mniej jednak chrześcijanin obok swoich za-jęć, powinien też skierować swoje myśli, pragnienia w stronę wartości du-chowych. Bo istota ludzka to nie tylko ciało, ale też i dusza. Trzeba więc pa-miętać, że nie jesteśmy tutaj na zawsze , że przyjdzie czas , kiedy trzeba będzie stanąć przed Bogiem. Taka jest prawda. O tym przypomina nam też każde odejście naszych najbliższych, każdy pogrzeb. Dlatego idąc za słowa-mi dzisiejszej Ewangelii mamy gromadzić nie tylko skarby doczesne, ale też skarby duchowe na życie wieczne, aby być bogaty Bogiem z chwilą naszego odejścia z tej ziemi. Bo przecież i od nas kiedyś zażądają naszej duszy.

KOŚCIOŁY I SANKTUARIA ŚWIATA – WŁOCHY

Basilica di San Domenico – Bazylika Świętego Dominika w Bolonii. Najstarsze znane zapiski dotyczące starego kościółka San Nicolo, który stał w miejscu bazyliki, datowane są na rok 1219, kiedy to Bracia Kaznodzieje czyli Dominikanie zaadoptowali go na swoją generalną siedzibę. Św. Dominik osiadł w tym kościele, tu zmarł 6 sierpnia 1221 r. i w tym miejscu został także pochowany. W latach 1219–1243 dominikanie wykupili wszystkie okoliczne działki wokół kościoła. Po śmierci św. Dominika kościół San Nicolò został rozbudowany i w latach 1228–1240 wybudowano nowy kompleks klasztorny. To wtedy budowla zmieniła nazwę na bazylikę św. Dominika, która stała się prototypem wielu innych kościołów dominikańskich na całym świecie. Sanktuarium zostało konsekrowane przez papieża Innocentego IV 17.10.1251 r. Początkowo szczątki świętego znajdowały się w prostym marmurowym sarkofagu, który został umieszczony w małej nawie z prawej strony kościoła. Ponieważ większość pielgrzymów, którzy licznie przybywali, aby zobaczyć grób, nie mogła się do niego dostać z powodu tłumów, zaistniała potrzeba rozbudowy świątyni. W ciągu następnych stuleci kościół został powiększony, prace nad nim trwały przez prawie pięć wieków. Wybudowano nowe kaplice, z których najpiękniejsze to: Kaplica Różańcowa a w niej słynne obrazy pt. Tajemnice Różańcowe; w tym miejscu na organach grał młody Wolfgang Amadeusz Mozart, który w 1769 roku uczył się u jednego z ojców dominikanów; Kaplica św. Dominika, gdzie szczątki świętego spoczywają we wspaniałej Arce św. Dominika pod kopułą, w której znajdują się trzy rzeźby Michała Anioła; sklepienie pokrywa fresk – arcydzieło Chwała św.Dominika a obok sarkofagu stoi popiersie z białego marmuru, przedstawiające prawdziwe oblicze św. Dominika, wzorowane na precyzyjnych pomiarach wykonanych na czaszce świętego. W bazylice zachowały się drewniane stalle, przykład renesansowej rzeźby – dekoracje przedstawiają sceny ze Starego i Nowego Testamentu. Ze względu na swoją niezwykłą wartość artystyczną to dzieło zostało uznane przez współczesnych za ósmy cud świata. W przykościelnym muzeum podziwiać można ogromną kolekcję wyjątkowych skarbów sztuki stworzonych przez największych włoskich artystów. Pobliski klasztor jest również wart odwiedzenia; w kapitule znajduje się fresk z XIV w. na którym można podziwiać najstarszy znany wizerunek świętego. Na parterze starego dormitorium znajduje się oryginalna cela, w której zmarł patron bazyliki.

Anita Iwańska–Iovino