Droga Krzyżowa – to nabożeństwo nawiązujące do przejścia Pana Jezusa z krzyżem od pretorium Piłata na wzgórze Golgoty. Tradycja ta powstała w Jerozolimie. W średniowieczu rozpowszechnili ją franciszkanie, którzy oprowadzając pątników zatrzymywali się przy stacjach przedstawiających historię śmierci Jezusa. Polega ona na medytacji Męki Chrystusa, połączonej z przejściem symbolicznej drogi wewnątrz kościoła lub kaplicy, albo na zewnątrz. Drogę tę wyznacza 14 wydarzeń, zwanych stacjami. Liczbę czternastu stacji ustalono w XVII wieku. Drogi krzyżowe zakładano również w otwartym terenie, zwane kalwariami.
Gorzkie Żale – to popularne nabożeństwo i zbiór pieśni o męce Pańskiej śpiewanych podczas Wielkiego Postu w ramach nabożeństwa pasyjnego. Nazwa Gorzkie Żale pochodzi od pierwszych wyrazów pieśni: Gorzkie żale przybywajcie, serca nasze przenikajcie. Historia powstania Gorzkich Żali to przełom XVII i XVIII wieku. Pierwsze nabożeństwo Gorzkich Żali zostało uroczyście odprawione w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu – 13 marca 1707 r. w kościele p.w. Świętego Krzyża w Warszawie.
Życzenia imieninowe
Samych pogodnych oraz radosnych dni, dużo zdrowia, błogosławieństwa Bożego, a także opieki św. Patrona ks. Kazimierzowi Gancarzowi życzą duszpasterze wraz z całą naszą parafią.
Ewangelia według św. Mateusza (17, 1 – 9)
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: „Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”. Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie”. Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: „Wstańcie, nie lękajcie się”. Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im, mówiąc: „Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie”
Komentarz do Ewangelii
Góra Przemienienia na trwałe wpisała się w historii zbawienia. To właśnie na tej górze Pan uchylił rąbek chwały nieba. Apostołowie byli niezmiernie zadziwieni i zaskoczeni. Oto zobaczyli odmienione oblicze swojego Pana, które jaśniało jak słońce, a odzienie Jego stało się białe jak światło. Pan Jezus rozmawia z osobami Starego Testamentu z Mojżeszem i Eliaszem. A z nieba głos „to jest mój Syn umiłowany” potwierdził godność Syna Bożego. Piotr nie wiedząc jak się w tym momencie zachować, mówi do Pana: postawimy trzy namioty jeden dla Ciebie , jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza. To, co wydarzyło się na górze Tabor miało na celu umocnić wiarę Apostołów, gdy przyjdzie doświadczenie męki i śmierci. Również nas dzisiejsza Ewangelia umacnia we wierze, abyśmy zawsze trwali przy Chrystusie, który jest Synem Bożym, abyśmy w każdej chwili swego życia powtarzali jak Piotr: Panie, dobrze, że tu jesteśmy.
KOŚCIOŁY I SANKTUARIA ŚWIATA – WŁOCHY
Chiesa Santi Martiri – Kościół Świętych Męczenników w Turynie poświęcony jest najstarszym patronom miasta: męczennikom Adwentore, Ottavio i Solutore i przechowuje ich relikwie od 1584 r. Wł. Torino to ponad dwumilionowe miasto na przedgórzu Alp Zachodnich będące stolicą prowincji Piemont. Nazwa miasta łączona jest z legendą o byku (wł. toro), który padł pokonawszy mitycznego smoka w pobliżu pewnej wioski i dla jego upamiętnienia mieszkańcy nazwali się taurini. Jeden z najważniejszych obiektów religijnych Turynu jakim jest Kościół Świętych Męczenników, został zbudowany przez jezuitów w miejscu istniejącego wcześniej od X w. kościoła parafialnego Św. Stefana aby zachować relikwie męczenników, którym jest poświęcony i uczynić go siedzibą zakonu w tym mieście. Jezuici zostali wezwani do Turynu w 1566 r. przez Czcigodne Towarzystwo Wiary Katolickiej w celu obrony wiary w czasie rozprzestrzeniania się reformacji protestanckiej. Położenie kamienia węgielnego odbyło się 13 kwietnia 1577 r. w obecności króla Emanuele Filiberto, który bardzo mocno wspierał budowę świątyni. zakończenie robót wokół świątyni, nie obejmujących kopuły poświadcza dokument z 1612 r. Po zniszczeniach poniesionych podczas oblężenia Turynu w 1706 r. została zbudowana kopuła wieńcząca świątynię, znacząco powiększony chór a także odnowione wnętrze. Kościół przeszedł niedawno gruntowną renowację, która zakończyła się w 2000 r. Wnętrze jest bogato zdobione marmurem, sztukaterią, freskami i dziełami sztuki. Freski bogato zdobiące chór pochodzą z 1629 r. i zostały wykonane przez rodzimych, piemonckich malarzy. Około 1680 r jezuicki brat, malarz i architekt A. Pozzo wykonał piękne freski sklepienia. W ołtarzu głównym wykonanym w 1730 r znajduje się niezwykły owalny obraz, przedstawiający Madonnę z trzema świętymi męczennikami, który został wykonany w latach 1765-1766. W kościele pochowane są trzy wybitne postacie z historii miasta Turynu: Joseph de Maistre konserwatywny filozof sabaudzki, Giovanni Bellezia odważny burmistrz miasta w czasie straszliwej zarazy w 1630r, Giovanni Botero ksiądz i autor XVI-wiecznego traktatu. Poeta piemoncki Nino Costa poświęcił świątyni wiersz z 1931 r. Jest częścią cyklu 5 wierszy poświęconych kościołom Turynu (pozostałe to: kościół św. Szymona i judasza, św. Consolata, Maryja Wspomożycielka i św. Dominik). Autor rozwodzi się nad wrażeniem i przepychem złoceń i marmurów i kojarzy je z bywalcami z wysokich klas społecznych, którzy jeżdżą do kościoła powozem ale szczerze nie żałują za swoje grzechy.
Anita Iwańska – Iovino
