Nowy Rok
Duszpasterski 2025/2026
Uczniowie – Misjonarze
Adwent – przyjście Chrystusa
Adwent (z łac. adventus – przyjście, przybycie) to okres w roku liturgicznym, który rozpoczyna nowy rok liturgiczny. Trwa od 23 do 28 dni i obejmuje cztery kolejne niedziele przed 25 grudnia. Adwent składa się z dwóch odrębnych okresów:
1. czasu, w którym kierujemy nasze serca ku oczekiwaniu powtórnego przyjścia Jezusa w chwale na końcu czasów (okres od początku Adwentu do 16 grudnia włącznie);
2. czasu bezpośredniego przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego, w której wspominamy pierwsze przyjście Chrystusa na ziemię.
Film, który poruszył Francję
Ponad 400 tys. widzów w półtora miesiąca, kolejki przed kinami, a jednocześnie próby cenzury i zakazy w przestrzeni publicznej – „Sacré Coeur” stał się we Francji jednym z najbardziej komentowanych filmów roku. Produkcja poświęcona objawieniom Najświętszego Serca Jezusa w Paray-le-Monial nie tylko ożywiła debatę o religii, ale ujawniła duchowe pragnienia tysięcy ludzi, którzy od dawna czekali na kino wyrażające ich wiarę.
Ten sukces zaskoczył wszystkich!
Film, wyświetlany od 1 października, łączy rekonstrukcje życia św. Małgorzaty Marii Alacoque, komentarze ekspertów oraz świadectwa osób poruszonych przesłaniem wypływającym z objawień Najświętszego Serca Jezusowego. Francuskie media nie ukrywają zaskoczenia: kolejki przed kinami są „najdłuższe od lat”. Równocześnie jednak część środowisk świeckich i lewicowych próbuje film marginalizować. Pokaz w miejskim kinie w Marsylii odwołano z powodu rzekomego „naruszenia laickości”, a agencja odpowiedzialna za reklamy w metrze odmówiła ekspozycji plakatów, uznając je za prozelityzm”. Paradoksalnie – te decyzje jeszcze bardziej nagłośniły film. Jak zauważają komentatorzy, sprzeciwy wobec religijnej tematyki jedynie spotęgowały zainteresowanie i stały się niezamierzoną promocją.
Kto naprawdę ogląda „Sacré Coeur”?
Największa grupa widzów, to ludzi wierzący, często milczący, pozbawieni przestrzeni publicznego wyrażenia swojej wiary. To oni, a nie typowi bywalcy kin, wypełniają sale. To ludzie , którzy rzadko chodzą do kina, bo nie znajdują tam treści zgodnych z ich światopoglądem. „Sacré Coeur” daje im coś, czego brakowało od dawna: możliwość przeżycia wiary w przestrzeni publicznej, anonimowo, ale w naprawdę głęboki sposób.
Kolejny krok francuskiego nawrócenia?
Gazeta „Le Figaro” mówi o „cichym, ale realnym powrocie religii”. „La Croix” podkreśla, że jak na dokument film cieszy się „bezprecedensową popularnością”, a widownia jest bardziej różnorodna, niż wskazywałyby kontrowersje. Jednak to, co najbardziej porusza widzów, to nie spór o świeckość, lecz samo przesłanie objawień. Film „odkurza centralną prawdę chrześcijaństwa: Bóg ma Serce”. To pragnienie Boga, który chce dotrzeć do każdego człowieka, jest „najbardziej uderzającym doświadczeniem filmu”.”. Dla Francji, w której od kilku lat obserwujemy wzrost liczby chrztów dorosłych i powrót do wiary, ten film zdaje się kolejnym „znakiem czasu” i nawrócenia Najstarszej Córy Kościoła.
OBJAWIENIA MATKI BOŻEJ W GIETRZWAŁDZIE
Pierwszą wzmiankę o objawieniach gietrzwałdzkich podał pelpliński „Pielgrzym” z dnia 10 lipca 1877 r, w dwa tygodnie po pierwszym objawieniu. Kult Matki Bożej krzepł i promieniał coraz bardziej, co roku do Gierzwałdu 29 czerwca, 15 sierpnia i 8 września przybywały rzesze polskich pielgrzymów ze wszystkich zaborów. Tu zbiegały się ich drogi, tu u stóp swojej Matki szukali pokrzepienia. Bardzo dokładnie i skrupulatnie wydarzenia gierzwałdzkie opisywał tamtejszy proboszcz ks. Augustyn Weichsl, który co prawda wywodził się z niemieckiej rodziny ale wspierał Polaków w ich przywiązaniu do wiary i języka przodków. W czasie objawień opiekował się wizjonerkami. Był kilka razy aresztowany, wytoczono mu procesy sądowe za propagowanie kultu maryjnego. Historia spotkań z Matką Bożą w Gierzwałdzie rozpoczyna się 27 czerwca gdy Justyna Szafryńska przygotowująca się do I-szej komunii św. podczas odmawiania modlitwy Anioł Pański, zobaczyła na klonie koło plebanii niezwykłą jasność, a w niej ubraną na biało postać, siedzącą na złocistym tronie udekorowanym perłami. Koło tronu obecni byli skrzydlaci aniołowie, którzy oddawali cześć kobiecie siedzącej na tronie. Widzenia miała także dwunastoletnia Barbara Samulowska. Obie dziewczynki zadawały pytania pani siedzącej na tronie o to kim jest. Odpowiedziała: Jestem Najświętsza Panna Maryja Niepokalanie Poczęta i Życzę sobie, abyście codziennie odmawiali różaniec. Matka Boża w kolejnych dniach obiecała dzieciom, że jeśli ludzie będą się modlić to chorzy zostaną uzdrowieni a osierocone parafie otrzymają swoich kapłanów. Maryja prosiła ludzi o zaprzestanie picia alkoholu, przystąpienie do sakramentu pokuty i gorliwego odmawiania różańca. Podczas uroczystości maryjnych 7-9 września 1877 r. w Gietrzwałdzie zgromadziło się 50 tys. wiernych i uczestniczyło u chwili, gdy MB pobłogosławiła płynące tam źródełko, z którego do dziś pielgrzymi czerpią wodę, która przynosi ulgę cierpiącym i chorym. 11 września 1977 r. odbyły się uroczystości 100-lecia objawień Matki Bożej, którym przewodniczył kard. Karol Wojtyła a 25 lat później już jako papież Jan Paweł II wysłał list do sanktuarium by podziękować Maryi za Jej obecność i matczyną opiekę. Jak dotąd wydarzenia gietrzwałdzkie nie są uznane za nadprzyrodzone przez Kościół jednak Gietrzwałd od chwili objawień nieprzerwanie promieniuje łaskami nadprzyrodzonymi i mistyczna siłą przyciągania. Warto wspomnieć, że nasz nowy prezydent Karol Nawrocki będąc z wizytą w Watykanie, podarował w prezencie papieżowi Leonowi XIV wizerunek MB Gietrzwałdzkiej.
Anita Iwańska-Iovino
