Od 15 – 20.03. 2024
Misje parafialne w naszym kościele
Czym są misje parafialne?
Misje to znana od dawna praktyka religijna Kościoła. Przeprowadza się co kilka lat dla całej parafii. Głosi je zaproszony jeden, albo dwóch księży misjonarzy. Celem misji jest umocnienie i odnowienie wiary. Zwykle trwają one w parafii cały tydzień. W tym czasie są odprawiane liczne nabożeństwa, między innymi Msze św. z kazaniem misyjnym, różaniec misyjny, nabożeństwo za zmarłych, droga krzyżowa. Na zakończenie misji wierni przystępują do spowiedzi i Komunii św., odbywa się uroczyste poświęcenie Krzyża misyjnego. Misje to czas głębokiej refleksji dla wspólnoty parafialnej i dla każdego z parafian nad stanem wiary i miłości do Pana Boga oraz nad przynależnością do wspólnoty Kościoła diecezjalnego i parafialnego. Modlitwa w intencji misji parafialnych otwiera serca wszystkich na działanie Bożego słowa i Bożej łaski.
Modlitwa w intencji misji
Dobry i Miłosierny Boże! Prosimy Cię o błogosławieństwo dla misji, które mają być wielkimi dniami przemiany naszej Parafii. Niech ten czas będzie błogosławiony dla wszystkich mieszkańców naszej Parafii. Pragniemy, aby wszyscy doszli do poznania prawdy i zostali zbawieni. Amen
Skąd się wziął Fundusz kościelny?
Obecnie trwa dyskusja czy Fundusz Kościelny należny zlikwidować i zastąpić go dobrowolnym odpisem od podatku. Niedawno rząd powołał zespół w sprawie zmiany systemu finansowania Funduszu Kościelnego i zajmie się on zmianą systemu finansowania Funduszu Kościelnego. Prace nad nowymi regulacjami będą zmierzały, i to jest ustalenie, w stronę systemu odpowiedzialności finansowej wiernych za swoje Kościoły, a więc mówimy tutaj o systemie dobrowolnego odpisu od podatku osób zainteresowanych wsparciem swojego Kościoła. Wprowadzenie nowego systemu ma być w roku 2025. W projekcie ustawy budżetowej na rok 2024 zaplanowano 257 mln zł. (to jest kwota na wszystkie wyznania w Polsce) Kościelne osoby prawne ( więc nie tylko Kościół Rzymsko-Katolicki) będą mogły ubiegać się o przyznanie dotacji z Funduszu Kościelnego na realizację w 2024 roku, następujących zadań:
- Konserwacja i remonty obiektów sakralnych i kościelnych o wartości zabytkowej w znaczeniu nadanym przez aktualne ustawodawstwo, bądź orzecznictwo
- Wspomaganie kościelnej działalności charytatywno-opiekuńczej
- prowadzenie zakładów dla sierot, starców, osób upośledzonych fizycznie lub umysłowo oraz innych kategorii osób potrzebujących opieki,
- prowadzenie szpitali i innych zakładów leczniczych oraz aptek,
- organizowanie pomocy w zakresie ochrony macierzyństwa,
- organizowanie pomocy sierotom, osobom dotkniętym klęskami żywiołowymi i epidemiami, ofiarom wojennym, znajdującym się w trudnym położeniu materialnym lub zdrowotnym rodzinom i osobom, w tym pozbawionym wolności,
- prowadzenie żłobków, ochronek, burs i schronisk,
- udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym się w potrzebie,
- krzewienie idei pomocy bliźnim i postaw społecznych temu sprzyjających,
- przekazywanie za granicę pomocy ofiarom klęsk żywiołowych i osobom znajdującym się w szczególnej potrzebie.
Dotacje na w/w cele przeznaczane będą w szczególności na remonty placówek, w których prowadzona jest działalność charytatywno-opiekuńcza oraz zakup koniecznego wyposażenia i pomocy dydaktycznych, z wyjątkiem zakupów inwestycyjnych. (w szczególnych przypadkach też zakup żywność, zapewnienie opieki i wypoczynku osobom znajdującym się w potrzebie). Reasumując należy zauważyć, że gwoli sprawiedliwości należałoby rozliczyć jak od lat 50—tych do dziś wyglądało dysponowanie majątkiem kościelnym przez Fundusz Kościelny, jaka to była wartość, co zwrócono, a ile jeszcze jest w gestii państwa. Warto też zwrócić uwagę, że gdyby komuniści nie zabrali Kościołowi (a więc wspólnocie wierzących) własności nie byłoby dziś mowy o Funduszu Kościelnym.
Opracował Ks. Proboszcz
KOŚCIOŁY I SANKTUARIA ŚWIATA – WŁOCHY
Chiesa di San Paolo alle Tre Fontane – Kościół św. Pawła przy Trzech Źródłach jest kościołem rektoralnym parafii św. Grzegorza Barbarigo w Rzymie w dzielnicy Ardeatino na terenie opactwa Tre Fontane gdzie znajdują się jeszcze dwa inne kościoły. Według legendy w tym miejscu miał zostać ścięty św. Paweł, którego głowa następnie uderzyła trzykrotnie w ziemię, w efekcie czego miały wytrysnąć trzy źródła. Pierwsze wzmianki na temat jakiejkolwiek budowli sakralnej na tym terenie pochodzą z księgi Liber Pontificalis (Księga papieży – pierwsza księga zawierająca biografie papieży od czasów św. Piotra do XV wieku). Odpowiedni wpis mówi o tym, że papież Honoriusz I zbudował tu w 625 r. klasztor, który obsadził greckimi mnichami obrządku bizantyjskiego; ówczesny kościół znajdował się w miejscu prezbiterium obecnego kościoła. Świątynię, którą można podziwiać dzisiaj rozpoczęto budować w 1599 r, prace zajęły dwa lata. Kościół wzniesiono z różowej cegły, natomiast detale architektoniczne wykonane są z trawertynu (skała osadowa, odmiana martwicy wapiennej). Na cokołach na frontonie znajdują się dwa posągi świętych Piotra i Pawła z 1599 r. Drzwi mają marmurowe obramowanie, nad nimi jest wykuta data MDIC czyli 1599 r. Powyżej frontonu umieszczono tablicę a na niej napis: Sancti Pauli Apostoli martyrii locus, ubi tres fontes mirabiliter eruperunt (Miejsce męczeństwa św. Pawła Apostoła, gdzie cudownie wytrysły trzy źródła). Wchodząc do kościoła przechodzi się przez przestronny przedsionek, w którym znajduje się marmurowa posadzka z VII wieku. W nawie głównej, świątynia ma dwa ołtarze umieszczone w apsydach naprzeciw siebie. W ołtarzu św. Piotra jest obraz Ukrzyżowanie św. Piotra, natomiast w ołtarzu św. Pawła obraz przedstawia Męczeństwo św. Pawła. W nawie obok za ozdobną kratą, znajduje się ułamana marmurowa kolumna, do której miał być przywiązany św. Paweł przed ścięciem. W nawie głównej pośrodku podłogi znajduje się starożytna mozaika z II wieku, zainstalowana tutaj w 1867 r. i pochodząca z ruin Ostii. Przedstawia ona alegorie czterech pór roku. Nad oryginalnymi trzema źródłami zostały wybudowane kapliczki w stylu romańskim, niestety źródła nie są czynne od 1950 roku. Otoczenie świątyni jest przepiękne; przechodząc przez Łuk Karola Wielkiego wchodzi się do miejsca ciszy i spokoju otoczonego lasem eukaliptusowym, którym zajmują się do dziś mnisi trapiści z jedynego klasztoru kontemplacyjnym w sercu Rzymu. Oprócz Kościoła św. Pawła znajdują się tu jeszcze: kościół św. Vincenzo i Anastasio i sanktuarium Santa Maria Scala Coeli.
Anita Iwańska – Iovino
