Krótka historia Różańca

Za ojca Różańca św. uważa się św. Dominika (ok. 1171-1221).Nazwa „różaniec” wywodzi się ze średniowiecza. Odmawianie Różańca porównywano z ofiarowaniem Matce Bożej róż. Stąd modlitwę tę nazwano wieńcem z róż, czyli Różańcem (Rosarium). Już w XI wieku „Reguła benedyktyńska” nakazywała braciom zakonnym codziennie odmawiać 150 razy „Ojcze nasz”, na wzór kapłańskiego oficjum złożonego ze 150 psalmów. W XV wieku kształtowała się obecna forma „Zdrowaś Maryjo”. Zatwierdził ją Pius V w 1566 r. Z czasem do modlitwy „Ojcze nasz” zaczęto dodawać „Zdrowaś Maryjo”. Ostateczny kształt modlitwy różańcowej ustalił się w XV wieku dzięki dominikaninowi Alanusowi de la Roche (1428-75). To on ustalił liczbę 150 „Zdrowaś Maryjo” na wzór 150 psalmów. 7 października 1571 r. w okolicach Lepanto miała miejsce decydująca bitwa morska, w której flota chrześcijańska zwyciężyła turecką. Pius V na dzień zwycięstwa 7 października ustanowił święto M. B. Różańcowej. Papież Klemens XI, rozszerzył to święto na cały Kościół. W 1885 r. papież Leon XIII polecił odmawiać Różaniec przez cały październik i wprowadził do Litanii Loretańskiej wezwanie: „Królowo Różańca Świętego, módl się za nami!”. Paweł VI potwierdził, że Różaniec jest modlitwą ewangeliczną.16 października 2002 r. Jan Paweł II ogłosił Rok Różańca Świętego. Dołączył w nim do modlitwy różańcowej tajemnice światła