Święta i zbawienna jest myśl modlić się za zmarłych.
Pamięć i szacunek wobec zmarłych są kluczowym elementem kultury, ponieważ kształtują tożsamość, budują więzi społeczne i odzwierciedlają system wartości danej społeczności. Wyrażają się one w tradycjach i w modlitewnej pamięci oraz obrzędach takich jak pogrzeby, odwiedzanie grobów, palenie zniczy, a także w kultywowaniu historii przodków, co pozwala na zachowanie ciągłości pokoleń i poczucia przynależność.
Rok Jubileuszowy
W styczniu 2026 zakończy się Rok Jubileuszowy. To szczególna okoliczność, aby umocnić swoją wiarę, aby Boże błogosławieństwo było obecne w naszym chrześcijańskim życiu. Motywem przewodnim Roku Jubileuszowego jest motto „Pielgrzymi nadziei” oraz hasło „Nadzieja zawieść nie może” . Owoce Roku Jubileuszowego możemy uzyskać, kiedy wypełnimy jego warunki, takie jak: Pielgrzymka do kościoła jubileuszowego wyznaczonego przez ks. biskupa oraz stan łaski uświęcającej. Z tej racji odbyła się pielgrzymka parafialna Częstochowy. Można też indywidualnie zorganizować pielgrzymkę do kościoła jubileuszowego.
Antonio Gaudi – Architekt Boga Bazylika Sagrada Familia
Na kilka miesięcy przed 100. rocznicą śmierci Antoniego Gaudiego w Katalonii rozpoczęto obchody upamiętniające twórcę, zwanego „architektem Boga”, który przekładał doświadczenie duchowe na architekturę” . Antoni Gaudi został ogłoszony przez Papieża Franciszka Czcigodnym Sługą Bożym.
12 czerwca 1926 roku, po tragicznym wypadku z udziałem tramwaju, Antoni Gaudí został pochowany w bazylice Sagrada Família. Sto lat później, 8 listopada, w jego rodzinnym Riudoms rozpoczęto oficjalnie Rok Gaudiego – cykl wydarzeń kulturalnych, liturgicznych i naukowych, które przez cały rok będą upamiętniać jego życie i dzieło Choć jego imię nierozerwalnie łączy się z Barceloną i monumentalną bazyliką Sagrada Família, abp Planellas przypomniał, że korzenie twórcy sięgają głęboko w ziemię tarragońską.
Zdaniem ordynariusza Tarragony, wielkość Gaudiego nie tkwi jedynie w jego geniuszu technicznym, lecz w duchowości. „Zadziwiające, że Gaudí nigdy nie studiował teologii, a jednak żył duchowością chrześcijańską niezwykle intensywną i aktualną. Codziennie czytał Słowo Boże, zwłaszcza Ewangelie i wielkie teksty Starego Testamentu – to go przenikało” – przypomniał abp Planellas. Duchowny przypomniał też, że Gaudí pasjonował się liturgią i dostrzegał w niej źródło piękna. „W 1915 roku uczestniczył w wielkim kongresie liturgicznym w Montserrat, gdzie mówiono o aktywnym udziale wiernych – idei, którą później podjął Sobór Watykański II. Gaudí zrozumiał, że architektura może wyrażać komunię między wiarą, pięknem i życiem” – zauważył. Arcybiskup Tarragony podkreślił również, że głęboka wiara przekładała się na praktyki religijne. Gaudí Codziennie uczestniczył we Mszy, rozważał czytania dnia. „Tylko z takiego doświadczenia duchowego mógł stworzyć to, co stworzył – wyrazić w kamieniu tajemnice chrześcijaństwa” – tłumaczył abp Planell Inauguracja Roku Gaudiego, łącząca sztukę, wiarę i pamięć o artyście, przypomniała o miejscu, gdzie wszystko się zaczęło – między morzem a polami Tarragony, gdzie mały Antoni nauczył się „patrzeć na świat jak na świątynię”. Proces beatyfikacyjny „architekta Boga” toczy się od 1992 roku. Na tydzień przed swoją śmiercią – 14 kwietnia tego roku – Papież Franciszek uznał heroiczność cnót Gaudíego, przyznając mu tym samym tytuł Czcigodnego Sługi Bożego
KOŚCIOŁY I SANKTUARIA POLSKI
Bazylika Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny – siedziba dekanatu Wadowice-Północ, jest kościołem parafialnym w Wadowicach, mieszcząca się na pl. Jana Pawła II. Najstarsza wzmianka o kościele pochodzi z 1325 r, kiedy Wadowice były filią parafii w Mucharzu. Pierwszy kościół był niewielką drewnianą świątynią, która spłonęła w 1440 r. podczas wielkiego pożaru miasta. W XV wieku wzniesiono na tym samym miejscu murowany kościół, który 18 maja 1726 r. uległ rozległym zniszczeniom znowu podczas pożaru miasta. W późniejszych latach świątynię odbudowano w stylu późnobarokowym a 29 września 1808 r. została konsekrowana przez biskupa krakowskiego. Od początku swojego istnienia, kościół był pod wezwaniem Wszystkich Świętych. Dzięki staraniom proboszcza Mikołaja Zamoyskiego, papież Grzegorz XVI zamienił w 1836 r. tytuł na Ofiarowanie Najświętszej Marii Panny. W późniejszych latach do budynku dobudowano zakrystię i skarbiec oraz wykończono fasadę, na której krakowski artysta przedstawił Matkę Bożą w otoczeniu dwóch historycznych patronów Polski: św. Stanisława i św. Wojciecha. Gdy podczas I wojny światowej zarekwirowano i skradziono dzwony, staraniem mieszkańców w 1922 r. ufundowano nowe. Świątyni nie oszczędziła także II wojna światowa. W styczniu 1945 r. na kościół spadła bomba, która poważnie uszkodziła całą budowlę. Ponad rok nabożeństwa odbywały się w Domu Katolickim gdy przebudowywano i naprawiano świątynię. Podczas odwiedzania Wadowic wielu z nas miało okazję usłyszeć historię i pomodlić się przy chrzcielnicy, która była świadkiem chrztu św. małego Karola Wojtyły, przyszłego papieża. Uroczystość miała miejsce 20 czerwca 1920 r. W 1992 r. Jan Paweł II nadał kościołowi Ofiarowania NMP tytuł bazyliki mniejszej. Już w XXI wieku wnętrze wzbogaciło się o nową, marmurową posadzkę, sklepienia zostały pokryte polichromią nawiązującą do nauczania polskiego papieża. Nad prezbiterium namalowano patronów Polski, których kanonizował Jan Paweł II. Swoje rodzinne miasto Karol Wojtyła odwiedził z pielgrzymką trzykrotnie w latach: 1979, 1991, 1999. Podczas ostatniej wizyty koronował papieskimi koronami cudowny obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Przy parafii działa: kaplica w Rokowie, której kamień węgielny pobłogosławił papież Benedykt XVI, kuchnia brata Alberta prowadzona przez siostry albertynki, obejmująca swoją opieką ok. 250 osób oraz Dom Samotnej Matki im. Emilli Wojtyły powstały z inicjatywy Jana Pawła II i kard. Franciszka Macharskiego. 21 listopada obchodzimy święto Ofiarowania NMP.
Anita Iwańska – Iovino
