Matki Bożej Siewnej 

Święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Dzień Narodzenia Najświętszej Maryi Panny przypada 8 września. To święto ustanowił Kościół już w VII wieku. W ludowej tradycji na polskiej wsi znane jest ono powszechnie jako Matki Boskiej Siewnej – patronki jesiennego zasiewu. W dzień poprzedzający to święto starano się rozpocząć siew oziminy. Pierwsze garście ziarna rzucano na krzyż. Dodawano do nich trochę ziaren z wieńca dożynkowego, zioła wykruszone z bukietu święconego na Matkę Boską Zielną i wianka z Bożego Ciała oraz bazie z palm wielkanocnych. W pierwszą bruzdę obsiewanego pola kładziono kromki chleba lub specjalnie pieczone małe bochenki, aby ziarno dobrze plonowało i nikomu w nowym roku nie dokuczał głód. W samo święto rolnicy gromadzili się tłumnie w kościele na modlitwie oddając w opiekę plony ziemi dla Maryi. Niech Święto Narodzenia NMP będzie dla nas okazją, aby podziękować za tego roczne plony i prosić o Boże błogosławieństwo dla pracy rolnika za przyczyną Matki Bożej.

EWANGELIA WEDŁUG ŚW. ŁUKASZA (12, 13 –21)

Wielkie tłumy szły z Jezusem. On zwrócił się i rzekł do nich: ”Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem. Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem. Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw, a nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej gdyby założył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy patrząc na to zaczęliby drwić z niego: »Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć«. Albo który król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dziesięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziestu tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju. Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem”

KOMENTARZ DO EWANGELII

Co to znaczy być uczniem Chrystusa? Zapewne na tak postawione pytanie każdy z nas udzieliłby odpowiedzi na miare swojej wiary i sposobu jej przezywania oraz tego na ile kieruje się nauką Chrystusa w swoim zyciu. Dziś nie trudno zauważyć, że ludzie traktują Ewangelię wybiórczo. Więc akceptują, to co im odpowiada, a odrzucają to z Ewangelii, co jest dla nich niewygodne. Natomiast Pan Jezus mówi nam w dzisiejszej Ewangelii jasno. Kto chce być jego uczniem powinien wziąć na Jego wzór krzyż swoich obowiązków, pracy czy swoich słabości i podążać za Nim przez całe swoje życie. Kto decyduje się być uczniem Chrystusa winien rozważyć czy podoła temu wyzwaniu, czy da rade iść za swoim mistrzem i Go naśladować. W tym kontekście trzeba postawić pytanie jakim jestem uczniem Chrystusa, czy żyję Jego Ewangelią w całej rozciągłości?

KOŚCIOŁY I SANKTUARIA ŚWIATA – WŁOCHY

Duomo St. Maria Nascente di Milano – Katedra Narodzin św. Marii w Mediolanie to gotycka marmurowa katedra, jedna z najbardziej znanych budowli we Włoszech i w Europie. Należy do największych kościołów na świecie (długość – 157 m, szerokość – 93 m). Również witraże w chórze katedry, należą do największych na świecie. Na miejscu obecnej katedry znajdowała się wczesnochrześcijańska katedra Santa Maria Maggiore i nieco większa bazylika rzymska wyświęcona później na kościół św. Tekli; obie pochodzące z wieku IV. W posadzce świątyni znajduje się mosiężna linia obrazująca południk przechodzący przez Mediolan. Dzięki umieszczonemu w sklepieniu niewielkiemu otworowi, przez który światło słoneczne pada na tę linię, można określić najwyższe położenie słońca – południe. Budowę obecnej bazyliki rozpoczęto w 1386 r. a poświęcona została w 1572 r. przez arcybiskupa Mediolanu Karola Boromeusza. 26 maja 1805 roku Napoleon został tutaj koronowany na króla Włoch. Kościół katedralny w Mediolanie jest głównym ośrodkiem liturgicznym rytu ambrozjańskiego. Jego nazwa pochodzi od św. Ambrożego, biskupa Mediolanu z IV w., któremu przypisuje się jego powstanie. Gdy papież Grzegorz I pod koniec VI wieku zarządził rozszerzenie liturgii rzymskiej na cały Kościół zachodni, obrządek ambrozjański przetrwał stłumienie wielu lokalnych liturgii. Liturgia ambrozjańska przetrwała setki lat praktycznie nienaruszona. Jedną z bardziej charakterystycznych cech rytu ambrozjańskiego są piątki aliturgiczne: we wszystkie piątki Wielkiego Postu nie sprawuje się Eucharystii. W te dni na ołtarzu głównym kościoła stoi duży drewniany krzyż przewiązanym białym suknem – symbol Kalwarii oraz znak żałoby i opuszczenia. Wielki Tydzień nazywa się w liturgii ambrozjańskiej Tygodniem Autentycznym. Mediolańska katedra to połączenie stylu gotyckiego, barokowego i neogotyckiego. Brązowe drzwi wejściowe ozdobione są płaskorzeźbami przedstawiającymi sceny z życia Maryi, św. Ambrożego i dziejów miasta. Na skrzyżowaniu nawy głównej i transeptu znajduje się wieżyczka, zwieńczona widoczną z daleka, złoconą figurą Madonny, nazywaną Madonnina, która jest uważana za patronkę miasta. Dach katedry, ozdobiony 135 wieżyczkami, rzeźbami i gargulcami, dostępny jest dla turystów i można się na niego dostać windą lub schodami. Widać stamtąd panoramę miasta, a przy dobrej widoczności Alpy. W kościele pod głównym ołtarzem znajduje się skarbiec zawierający wiele średniowiecznych wyrobów ze złota i srebra. Za pierwszego biskupa Mediolanu uważa się św. Barnabę (zaliczanego do szerszego grona apostołów). W historii 42 biskupów Mediolanu zostało kardynałami.

Anita Iwańska-Iovino