Św. Benedykt
Patron Europy

Urodził się około 480 roku w Nursji we Włoszech jako brat bliźniak św. Scholastyki. Pochodził z rodziny właściciela ziemskiego z okolic obecnie położonych w Umbrii. Z woli rodziców po ukończeniu pierwszego etapu edukacji udał się do Rzymu, gdzie podjął studia literackie i prawnicze. Mając dwadzieścia lat został pustelnikiem w Subiaco, gdzie prowadził życie pustelnicze. Tam zyskał sobie wielu uczniów. Na prośbę pobliskiej wspólnoty mnichów, został przełożonym ich monasteru. Jednak surowość jego wymagań nie odpowiadała wielu z braci, dlatego przeniósł się na południe i w roku 529 założył klasztor na Monte Cassino w miejscu dawnego pogańskiego sanktuarium. Tam właśnie opracował nowy model wspólnoty monastycznej, żądając od zakonników potrójnych ślubów: stałości, zachowania
obyczajów monastycznych i posłuszeństwa, które do dziś składają benedyktyni. Od imienia świętego zakon przyjął nazwę benedyktynów. Benedykt uważał swoją regułę za drogę dla początkujących, za szkołę służby Bogu, w której nie pragniemy narzucać niczego, co byłoby zbyt ostre lub surowe. Reguła została następnie przyjęta przez wiele zachodnich klasztorów (do 1595 roku wykorzystywało ją ponad 100 zakonów). Benedyktyni znani są z tego, że dzięki ich staraniom wiele dzieł starożytnych myślicieli i pisarzy zostało zachowanych. Tak więc św. Benedykt i jego zakon na przestrzeni wieków przyczynił się budowania naszej kultury i cywilizacji Europejskiej.

EWANGELIA WEDŁUG ŚW. ŁUKASZA (10, 25—37)

Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: „Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?”. Jezus mu odpowiedział: „Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?”. On rzekł: „Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego”. Jezus rzekł do niego: „Dobrześ odpowiedział. To czyń, a będziesz żył”. Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: „A kto jest moim bliźnim?”. Jezus, nawiązując do tego, rzekł: „Pewien człowiek schodził
z Jerozolimy do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął. Pewien zaś Samarytanin, będąc w podróży, przechodził również obok niego. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: «Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał». Któryż z tych trzech okazał się, według twego zdania, bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?”. On odpowiedział: „Ten, który mu okazał miłosierdzie”. Jezus mu rzekł: „Idź, i ty czyń podobnie”.

KOMENTARZ DO EWANGELII

Przypowieść z dzisiejszej Ewangelii o Miłosiernym Samarytaninie jest nie tylko pouczająca, ale tez jest niezwykle wymowna i ukazująca w postawie miłosiernego człowieka, miłość i miłosierdzie samego Boga do każdego nas. Przesłanie tej przypowieści, jak i całej Ewangelii ukazuje piękno i moc nauki Pana Jezusa. W tym kontekście trzeba nam pochylić się nad dzisiejszym tekstem Ewangelii i dokonać rachunku sumienia czy tak potrafimy naśladować postawę miłosiernego samarytanina w naszym życiu wobec drugiego człowieka.

KOŚCIOŁY I SANKTUARIA ŚWIATA – WŁOCHY

Chiesa di Santa Maria del Monte Carmelo – Kościół Najświętszej Marii Panny z Karmelu wraz ze znajdującym się obok dawnym konwentem karmelitańskim znajduje się w Acireale, nadmorskim mieście na Sycylii, leżącego u podnóża wulkanu Etna. Jest jednym z kilkunastu kościołów w mieście, które znane jest ze swojej sztuki i malarstwa oraz tego, że mieści się tu najstarsza akademia na Sycylii. Pierwotny kościółek został zbudowany w 1554 r. Mimo tego, że data budowy nie została zapisana w żadnej księdze, zachowała się w ruinach starej krypty nagrobna tablica Pietry Castagna, siostrzenicy papieża Urbana VII, która zmarła 1 września 1554 r. i została tu pochowana. Budowa klasztoru przylegającego do kościoła została rozpoczęta w 1585 r. a w 1621 r. sprowadzili się tu karmelitanie. Świątynia przetrwała dwa silne trzęsienia ziemi i w 1928 r. stała się kościołem parafialnym. W jednonawowej budowli znajduje się wiele kaplic dedykowanych świętym pańskim. Na uwagę zasługuje kaplica św. Alberta i św. Anioła, którzy są dwoma patronami prowincji sycylijskich. Św. Albert z Messyny i św. Anioł z Licaty byli karmelitami, którzy swoją posługę sprawowali na Sycylii. Duże wrażenie robi kaplica św. Szymona Stock z przepięknym malowidłem, na którym Najświętsza Maria Panna daruje mu szkaplerz. Św. Szymon Stock urodzony w Anglii w XII wieku po studiach w Oksfordzie początkowo wiódł życie pustelnika. Po przybyciu karmelitów na Wyspy wstąpił do zgromadzenia i z czasem został wybrany przeorem generalnym. Wyróżniał się gorącym nabożeństwem do Matki Bożej. Maryja odwzajemniła jego synowskie oddanie i objawiła się mu 16 lipca 1251 r. Święty tak relacjonował to widzenie: „Nagle ukazała mi się Matka Boża w otoczeniu wielkiej niebiańskiej świty i trzymając w ręce habit Zakonu, powiedziała mi: «Weź, Najukochańszy Synu, ten szkaplerz twego Zakonu, jako wyróżniający znak i symbol przywilejów, który otrzymałam dla ciebie i dla wszystkich synów Karmelu. Jest to znak zbawienia, ratunek pośród niebezpieczeństw, przymierze pokoju i wszechwieczna ochrona. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego»”. Św. Szymon dożył 100 lat. Zmarł w opinii świętości 16 maja 1265 r. W Kościele N.M.P z Karmelu znajduje się przepiękny XVIII – wieczny bogato zdobiony złoceniami posąg Madonna del Carmelo. Po przylegającym niegdyś klasztorze dziś nie pozostał żaden ślad. Budynki zostały zagarnięte przez państwo włoskie i mieściły się w nich najpierw koszary a obecnie szkoła podstawowa.

Anita Iwańska–Iovino