W poniedziałek 26.08 odpust parafialny ku czci M.B. Częstochowskiej

Modlitwa do Matki Bożej

Niegdyś Cię, Mario, w Świętej Częstochowie
O lud swój polscy błagali królowie,
Niegdyś Cię Polska, jeszcze wielka, cała,
Królową swoją przed zgonem obrała, Naród ten niegdyś
służył Ci orężno,
Bój Chrystusowy tocząc z poganami —Królowo Polski i
Litewska Księżno,
Zmiłuj się nad nami! Ty wiesz, od czego dusze umierają,
I wiesz, od czego umarłe powstają. O, rozwiedź promień
lepszego błękitu
Nad serc i ludów umarłych gruzami Ty, królująca
u wszechświata szczytu,
Zmiłuj się nad nami!

Zygmunt Krasiński

Wierzysz w Boga, a czy wierzysz Bogu?

Wiara w Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, Pana naszego to wiara w Jezusa, który nie został stworzony, ale został zrodzony i jest tej samej natury, co Bóg Ojciec. Został ukrzyżowany i zmartwychwstał, aby wypełnić plan odkupienia człowieka i uratować go od ostatecznego nieszczęścia spowodowanego przez grzech. „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna Swego Jednorodzonego dał, aby każdy kto w Niego wierzy, nie umarł, ale miał życie wieczne” (J 3, 16). Syn Boży zstąpił z nieba i mocą Ducha Świętego stał się człowiekiem dla naszego zbawienia, narodził się z Maryi Dziewicy. Mar yja na mocy pr zewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela została zachowana od zmazy grzechu pierworodnego. Wierzyć w Ducha Świętego to uznać, że Duch Święty jest jedną z Osób Trójcy Świętej i z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę. Działanie Ducha Świętego uobecnia w Kościele dzieło zbawienia Chrystusa, szczególnie podczas Eucharystii. Duch Święty jest Ożywicielem, Jego moc przywróci kiedyś do życia moje umarłe ciało. Wiara w Święty Kościół Powszechny (czyli katolicki), który jest Jeden i Apostolski, to wiara w realizację zbawczego planu Boga Ojca. Jezus zapoczątkował Królestwo Niebieskie na ziemi. Jezus nadał zgromadzonej wokół Siebie wspólnocie uczniów strukturę, która stała się zalążkiem Kościoła. Duch Święty obdarza Kościół rozmaitymi darami, przy pomocy których kieruje Kościołem. Kościół jest Jeden bo „jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest” (Ef 4, 5). Kościół jest Święty, ponieważ jest uświęcany pr zez Ducha Świętego. Kościół jest Katolicki, bo kr yje w sobie tajemnicę całej prawdy Bożej, jest posłany na cały świat. Kościół jest Apostolski, ponieważ został założony na fundamencie apostołów i jest kierowany przez ich następców (biskupów). W Kościele występuje komunia świętych, któr a polega na komunii w rzeczach świętych (szczególnie chodzi o Eucharystię) oraz komunia między osobami świętymi (świętych obcowanie). Wyznanie wiary kończy się słowem „Amen”, które zobowiązuje do wcielenia w życie wypowiedzianych prawd. Św. Augustyn napisał: „Niech twoje „Wyznanie wiary” będzie dla ciebie jakby zwierciadłem. Przeglądaj się w nim, by zobaczyć, czy wierzysz w to wszystko, co wypowiadasz. I każdego dnia raduj się swoją wiarą”. Łatwo jest wyznać wiarę podczas Mszy, wyjść z Kościoła i żyć po swojemu, ale wierzyć w Boga to wierzyć Bogu i wyznawać wiarę w swojej codzienności. Pamiętając, że wiara to zgoda na usłyszane Słowo i gotowość do wprowadzenia tego Słowa w czyn na wzór Maryi. Maryja przyjęła Słowo, które stało się Ciałem. Maryja jest dla nas wzorem i Przewodniczką w pielgrzymce wiary.

cdn.

KOŚCIOŁY I SANKTUARIA ŚWIATA – WŁOCHY

Chiesa di San Martino – Kościół Świętego Marcina w Sienie jest jedną z najstarszych budowli Sieny, mieście leżącym w Toskanii a wg. legendy założonym przez synów Remusa, którzy uciekając przed Romulusem schronili się w górach i wznieśli zamek Senio. Kościół wziął swoją nazwę od francuskiego biskupa Martina di Tours a pierwsze wzmianki o świątyni sięgają VIII wieku. Budowla przechodziła na przestrzeni wieków z rąk do rąk po to aby w 1532 r. objęli ja swoją pieczą zakonnicy augustianie, którzy przeprowadzili najważniejsze prace konstruktorskie: zbudowali nowy fronton, ołtarz główny i dzwonnicę. W XIX wieku kościół przeszedł pod zwierzchnictwo archidiecezji Sieny. Wejście do świątyni prowadzi po kilku schodkach, co ma symbolizować świętą górę, miejsce gdzie stykają się niebo ziemia i gdzie człowiek spotyka Boga. Kościół zbudowany jest z jednej nawy, kilku bocznych ołtarzy i bardzo charakterystycznego prezbiterium , do którego prowadzą schody z piaskowca. Mają one symbolizować Golgotę, na której oddał za nas życie Jezus. Za ołtarzem głównym znajduje się drewniany chór używany przez księży, którzy koncelebrowali eucharystię. W górze nad chórem można podziwiać przepiękny witraż datowany na rok 1500, pt. Św. Marcin i biedak. Szklane okno przedstawia scenę z życia św. Marcina, gdy ten nie będąc jeszcze chrześcijaninem, spotyka koło miasta Amiens nagiego człowieka i cięciem miecza przecina swój płaszcz na pół, po to aby jedną jego część ofiarować potrzebującemu. Między XIV-XVII wiekiem dwie bogate rodziny: De’Vecchi i Gori opiekowały się kościołem, gdzie członkowie ich rodzin byli chrzczeni, brali śluby i znajdowali wieczny spoczynek. Bogaci szlachcice były mecenasami sztuki i dzięki nim przepiękne obrazy i freski można podziwiać także i dziś. Ukazują one najważniejsze sceny z życia Jezusa i Jego Matki oraz świętych, którzy podczas swojego ziemskiego życia naśladowali przykład Chrystusa. Poruszając się między malowidłami można w kościele odbyć pielgrzymkę śladami Mesjasza. Ostatnią sceną tej specyficznej pielgrzymki jest obraz przedstawiający bitwę pod Camollią, podczas której miasto Siena odniosło zwycięstwo przeciwko przeważającym wojskom Florencji i Watykanu. Na obrazie przedstawiona jest NMP, która swoim płaszczem okrywa Sienę a także wszystkich tych, którzy walczą za wiarę. Najpiękniejszym elementem świątyni jest kopuła, znajdująca się nad ołtarzem głównym. Freski pokrywające kopułę odnoszą się do siły Słowa – prawdziwego pomostu między Bogiem a ludźmi, przez który człowiek może dojść do Ojca poprzez wstawiennictwo Syna. W kościele po lewej stronie ołtarza, można przejść przez małe drzwi, które prowadzą do Kaplicy Agazzari z dekoracjami z XIII wieku. Kaplica przeznaczona była jako miejsce pochówku szlacheckiej rodziny Agazzari. Niesamowite wrażenie robi przejście z głównego kościoła do tego strzelistego wąskiego pomieszczenia. Ten nagły przeskok od stylu barokowego do gotyku może być przykładem, jak różne epoki i style wyrażały pragnienie jedności człowieka z Bogiem.

Anita Iwańska – Iovino