MODLITWA POŚWIĘCENIA POJAZDÓW I BŁOGOSŁAWIEŃSTWO KIEROWCÓW

Boże, który mocą swojego słowa stworzyłeś cały wszechświat i dałeś człowiekowi władzę nad całym stworzeniem oraz moc doskonalenia świata według zamysłów Twojej woli; spraw, aby pojazdy, dzieło Twoje i pracy ludzkiej, dzięki Twemu błogosławieństwu służyły dla dobra człowieka, jego pracy i wypoczynku. Za wstawiennictwem Matki Niepokalanej i św. Krzysztofa, patrona kierowców i podróżujących, ustrzeż Panie wszystkich, którzy będą korzystali z tych pojazdów, od wszelkich nieszczęść duszy i ciała, aby bezpiecznie mogli dojechać do wyznaczonego celu. Niech zebrani kierowcy i ich pojazdy będą pobłogosławione dla Twojej chwały i pożytku ludzkiego. W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen

Wierzysz w Boga, a czy wierzysz Bogu?

Co to znaczy wierzyć? Wierzyć to znaczy ufać. Kiedy mówię komuś: „wierzę ci”, to znaczy, że przyjmuję to, co mówi, za prawdziwe. Jednak wiara to też coś więcej niż tylko samo przekonanie o czymś. Kiedy ludzie chcą zawrzeć małżeństwo to wymaga się postawy: „wierzę w ciebie, a ty wierzysz we mnie”, tzn. ja tobie zawierzam całego siebie. Wierzyć w Boga to: 1) uznać, że On istnieje; 2) ufać Mu, wierzyć w to, co mówi; 3) działać w Bogu (zawierzyć się Bogu) i polegać na Nim, co jest istotą wiary religijnej. Wiara religijna to przede wszystkim żywa relacja z Bogiem . Wiara to dar Boga, w którym zaczyna się dla mnie życie wieczne, rozpoczyna się moja pielgrzymka wiary, zgodnie ze słowami: „Kto uwierzy i przyjmie chrzest, ten będzie zbawiony” (Mk 16, 16). Pewien misjonarz wracał do swojej ojczyzny po 40 latach przeżytych na innym kontynencie, płynął statkiem. W porcie ujrzał tłum wiwatujących, rozradowanych ludzi. Okazało się, że czekają na słynnego artystę, który wracał tym samym statkiem z kilkumiesięcznego tournee. Rozczarowany misjonarz szepną: „Panie Jezu, nie było go w kraju kilka miesięcy, a witają go tłumy ludzi. Ja wracam do domu po 40 latach i nikt na mnie nie czeka. Czy to sprawiedliwe?” Na to Bóg uśmiechnął się i rzekł: „Ufaj synu! Ty po prostu nie jesteś jeszcze w domu. Naszym domem jest niebo. Drzwi do niego są uchylone, ale oczy wielu nie patrzą w tę stronę.” Ludzie zabezpieczeni na teraz, nie tęsknią za Bogiem, rezygnują z trudów pielgrzymki wiary. Drzwi ich domu nie są otworzone na Boga, bo gdy nasza wiara wysycha, przestajemy szukać Boga, pozostajemy tam, gdzie jest przyjemnie i wygodnie. Można dzisiaj zapytać ludzi, czy są w stanie wyjaśnić, jak działa komputer? Jeśli nawet ktoś posiada odpowiednie wykształcenie w tym kierunku, to nie jest w stanie dokładnie tego wytłumaczyć przypadkowo spotkanej osobie. Zdecydowana jednak większość ludzi korzysta z komputera i to nie dlatego, że rozumie jak działa, jakie procesy i operacje przebiegają w komputerze. Korzystamy, bo to działa. Nikt nie wyrzuca komputera z powodu tego, że nie rozumie, jak działa układ scalony lub procesor. Czy jesteśmy w stanie zrozumieć do końca naszą wiarę, która, patrząc tak po ludzku, posiada takie paradoksy jak to, że: Nieograniczony Bóg stał się konkretnym człowiekiem, Maryja będąc dziewicą urodziła Jezusa, Wszechmocny Bóg nie uratował Swego Syna od śmierci na krzyżu; Jezus naprawdę umarł, a po śmierci zmartwychwstał? Nie jesteśmy w stanie do końca zrozumieć wiary, bo wiara nie jest wiedzą. Wiara dotyczy spraw przewyższających rozum ludzki. Jednak moja pewność wiary wynikać przynajmniej z trzech rzeczy: 1) z doświadczenia działania Boga w moim życiu, 2) z odkrycia, że wiara daje najlepsze odpowiedzi na najważniejsze pytania dotyczące ludzkiego życia, 3) z ufności wobec tych, od których otrzymałem wiarę.

c.d. za tydzień

KOŚCIOŁY I SANKTUARIA ŚWIATA – WŁOCHY

Santuario Santa Maria delle Grazie lub Sanktuarium Ikony Passatora to kościół pochodzący z XIV w, położony w miejscowości Amatrice leżącej w centralnej Italii. Budowla znajduje się na wysokości 1057 m n.p.m. na płaskowyżu u podnóża gór Laga. Dzięki starannym renowacjom wnętrze kościoła pozostało prawie niezmienione od końca XV wieku do czasów współczesnych. Świątynię zbudowano około 1480 r. po to aby umieścić w niej wizerunek Madonna di Canalicchio, który według tradycji znaleziono w miejscu przejścia (wł. passo) dla pasterzy i wędrowców. Wzniesiono małe sanktuarium aby chronić wizerunek uważany za cudowny, ponieważ udzielał łask i nazwano go Icona Passatora. Od 1488 r. pielgrzymi, którzy odwiedzają Ikonę Passatora w dniu święta Madonny, korzystają ze specjalnego odpustu. Po 1571 r. budowlę powiększono, zbudowano dwa ołtarze boczne poświęcone MB Różańcowej i Narodzenia Pańskiego. Obok kościoła wzniesiono niewielką kaplicę zwaną Krucyfiksem, która stała się siedzibą Bractwa Ikony Passatora. Dokumenty z 1595 r. poświadczają istnienie Bractwa, świeckiego zgromadzenia, które zarządzało ponad 12 hektarami ziemi, z której dochody były wykorzystywane do zarządzania sanktuarium. Ostatecznie w 1898 r. majątek świątyni został skonfiskowany, a administracja kościoła przeszła w ręce Zgromadzenia Miłosierdzia. Wnętrze sanktuarium jest jednonawowe ze stropem kadłubowym. Ściany wewnętrzne są w całości pokryte freskami przez lokalnych artystów, a większość obrazów zachowała się na przestrzeni wieków. Malarstwo było cennym narzędziem edukacji ludności w okresach, gdy większość ludzi była analfabetami. Wizerunki Ikony Passatora świadczą również o silnym oddaniu wiernych, a wiele obrazów powstało na znak wdzięczności za otrzymane dobrodziejstwa. Wśród wielu fresków na uwagę zasługuje: Ukrzyżowanie z 1509 r. dzieło pełne dramatyzmu, streszcza w jednej scenie uderzenie włócznią w bok Jezusa, rozdarcie szat, aureolę na głowie rzymskiego setnika, który uznał Jezusa za Syna Bożego i płaczącego anioła, który zbiera krew Mesjasza; Dziewica na tronie z Dzieciątkiem z 1492 r, jest darem od mieszkańców małej wioski kilkakrotnie niszczonej przez wylewy rzeki Tronto, która wzywała opieki Madonny. W kościele znajduje się szopka bożonarodzeniowa z 1571 r. Mimo skromnego talentu artystycznego autor potrafił dobrze opisać zdumienie narodzinami Jezusa na twarzach bohaterów. Święto MB Łaskawej przypada w drugą niedzielę sierpnia. Po nabożeństwie w malowniczej procesji udział biorą mieszkańcy okolicznych przysiółków ubrani w typowe stroje.

Anita Iwańska – Iovino