Błogosławieństwo Boże niech spocznie na was i wypełni serca wasze.
Kolędowe podziękowanie
W ubiegłym tygodniu zakończyliśmy odwiedziny duszpasterskie popularnie nazywane kolędą. Odwiedzaliśmy naszych parafian (665 mieszkań) od 27.12 2023 do 17.01.2024 r. Była to doskonała okazja, aby się spotkać, pomodlić, udzielić kapłańskiego błogosławieństwa oraz porozmawiać na różne tematy dotyczące codziennych spraw i problemów, a także odnoszące się do życia wiary oraz naszej wspólnoty parafialnej. Z tych wspólnych spotkań kolędowych można było zauważyć piękny obraz parafii jako wspólnoty wiary zainteresowanej pogłębianiem życia religijnego, ale także od strony materialnej ( ogrzewanie świątyni, wystrój, otoczenie kościoła itp.) Mogliśmy też doświadczyć jako duszpasterze w czasie kolędy także innych sytuacji pokazujących, że jest też pewna liczba osób, którzy stają jakby z boku parafii. Zapewne zatem jest jeszcze trochę do zrobienia, tak w dziedzinie duchowej, jak i zamierzeń na gruncie materialnym (poszerzenie drogi dojazdowej do kościoła, dokończenie parkingu). Pragniemy podziękować wszystkim parafianom za bardzo życzliwe i miłe przyjęcie nas w czasie odwiedzin duszpasterskich i za ofiary złożone z tej okazji także na potrzeby naszej wspólnoty parafialnej.
Ks. Proboszcz i Ks. Wikariusz
Ewangelia wg św. Marka (1, 14 – 20)
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!» Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich Jezus: «Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi». A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim. Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni, zostawiwszy ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi, poszli za Nim.
Komentarz do Ewangelii
W ubiegłą niedzielę czytaliśmy w Ewangelii o powołaniu przez Pana Jezusa Andrzeja i brata jego Szymona, który otrzymał nowe imię Piotr (skała). Również dziś mamy przedstawione powołanie Andrzeja i Szymona, oraz Jakuba i Jana opisane przez św. Marka. Zbawiciel mówi im, że teraz już nie będą łowić ryb w jeziorze Galilejskim, ale będą od tej pory rybakami ludzi. Oto zadanie Apostołów, któremu będą wierni, aż do końca swoich dni. Warto zauważyć, że kiedy usłyszeli głos powołania zostawili swoje zajęcia i od razu poszli za Jezusem. Człowiek, który się ociąga, zwleka i jest nie pewny swoich decyzji, nie nadaje się na Apostoła Chrystusa. Każdy z nas też jest powołany przez Chrystusa, aby był Jego uczniem. Trzeba więc się zastanowić jak odpowiadam na głos Bożego wezwania i czy apostołuję w swojej rodzinie, w miejscu zamieszkania i w miejscu pracy. Obyśmy czynili to z wiarą ochotą, przekonaniem i z radością w sercu.
Tajemnica powołania leży w Sercu Boga…
Dlatego tajemnicę powołania każdego człowieka zna w pełni tylko Bóg.
Ks. Kard. Stefan Wyszyński
KOŚCIOŁY I SANKTUARIA ŚWIATA – WŁOCHY
Basilica di Santa Maria in Trastevere czyli Bazylika Najświętszej Maryi Panny na Zatybrzu to jeden z najstarszych kościołów w Rzymie, będący kościołem parafialnym i noszącym rangę bazyliki mniejszej. Jest też kościołem stacyjnym z trzeciego czwartku Wielkiego Postu. Według legendy kościół ufundował Kalikst I w latach 217-222 choć jest też inna wersja, która przyjmuje, że tak jak praktykowano w tamtych czasach, to w jego domu odbywały się spotkania modlitewne grupy chrześcijan. Pierwszą budowlę sakralną w tym miejscu postawił Juliusz I pomiędzy 340 – 352 r. Jeśli pomyślimy o tym, że chrześcijaństwo na nasze polskie ziemie wchodziło sześć wieków później wraz ze chrztem przyjętym przez pierwszego władcę Polski Mieszka I, to dopiero wtedy można odczuć naprawdę jak stare i nabrzmiałe historią są tego typu świątynie. W VIII i IX wieku kościół podlegał przebudowom, podczas których m.in. dodano nawy boczne. W tym czasie umiesz-czono pod ołtarzem głównym, przeniesione z katakumb relikwie św. Kaliksta i wtedy to kościół został mianowany Titulus Callisti – pw. św. Kaliksta a sto lat później Titulus Iulii et Callisti czyli pw. św. Juliusza i Kaliksta. Ciekawostką jest to, że w latach 1138 -1148, podczas kolejnej przebudowy zainicjowanej przez Innocentego II, materiał, z którego korzystano pochodził ze starożytnej budowli – term Karakalli. Łaźnie te, których ruiny zachowały się po dzień dzisiejszy, zostały oddane do użytku publicznego w 216 r. i zajmowały obszar 12 ha. W kolejnych wiekach ozdobiono fasadę kościoła mozaikami, dobudowano kaplicę i portyk oraz wykonano ozdobny, kasetonowy strop. Ogólnie z historii bazyliki widać, że od zawsze pełniła ona bardzo ważną rolę w życiu wiecznego miasta i bardzo o nią dbano. Dzwonnica świątyni pochodzi z XII w, ma cztery kondygnacje, na jednej z nich jest ok. 250 – letni zegar, działający do dziś. Centralne drzwi wejścia głównego bazyliki pełniły funkcję Drzwi Świętych w latach jubileuszowych 1625, 1700, 1825 i 1900. Wraz z umieszczeniem na fasadzie budynku mozaiki przedstawiającej Matkę Bożą siedzącą na tronie, kościół zmienił wezwanie na maryjne. W centrum bazyliki znajduje się 21 granitowych kolumn z term Karakalli i przepiękne freski ścienne. Pod ołtarzem głównym umieszczona została konfesja z relikwiami świętych: Kaliksta, Korneliusza, Juliusza i Kalepodiusza, które zostały przeniesione w to miejsce z katakumb. W jednej z naw zlokalizowana jest zakratowana nisza, w której umieszczono łańcuch i kamień, wg tradycji przywiązany do szyi św. Kaliksta podczas wrzucania go do studni.
Anita Iwańska – Iovino
