Odwiedziny duszpasterskie – kolęda
W tym tygodniu wizyta duszpasterska w naszej parafii dobiega końca. Planowe zakończenie kolędy będzie w najbliższą środę. Gdyby się zdarzyło, że z jakiś względów kapłan nie był w naszym domu, to można się umówić na dogodny czas odwiedzin.
Plan kolędy
Kolęda w danym bloku odbywa się wg kolejności od nr 1 do następnych
Ewangelia wg św. Jana (1, 35 – 42)
Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży». Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem. Jezus zaś, odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: «Czego szukacie?» Oni powiedzieli do Niego: «Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?» Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej. Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza» – to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus, wejrzawszy na niego, powiedział: «Ty jesteś Szymon, syn Jana; ty będziesz nazywał się Kefas» – to znaczy: Piotr.
Komentarz do Ewangelii
Dzisiaj Ewangelia ukazuje nam powołanie Andrzeja i brata jego Szymona przez Pana Jezusa. Osoba Zbawiciela wzbudzała zainteresowanie wielu ludzi. Z uwaga wsłuchiwali się w Jego nauczanie. Niektórzy pragnęli dołączyć do Pana Jezusa, aby być blisko Niego. Jednym z nich był Andrzej, to on powiedział swemu bratu, że spotkał Mesjasza i przyprowadził go do Jezusa. Wówczas staje się rzecz niezwykła Zbawiciel mówi do Szymona, ty będziesz Kefas – to znaczy Piotr (skała) Ta zmiana imienia była zapowiedzią jaką rolę miał w przyszłości pełnić, a mianowicie miał być skałą, fundamentem Kościoła, który ustanowił Chrystus Pan. Tajemnica powołania. Dlaczego właśnie ich wybrał Jezus do grona swoich Apostołów, dlaczego akurat Szymon miał być zastępcą Chrystusa we wspólnocie Kościoła? Przecież mówiąc wprost, zapewne inni może byliby bardziej przygotowani do misji apostolskiej. Pan jednak nie patrzy na to co widoczne dla oczu, ale widzi ludzkie serce. Ważne jest, aby powołanie przez Pana nie zmarnować, ale je wykorzystać do wzrostu duchowego swojego i innych ludzi.
Gdzie nie widzi się Boga, tam ginie człowiek i ginie świat
KOŚCIOŁY I SANKTUARIA ŚWIATA – WŁOCHY
Chiesa di San Sebastiano – Kościół Świętego Sebastiana w Wenecji jest znany na świecie przede wszystkim z imponujących prac Paola Veronese, które zdobią jego ściany i sklepienia. Z tego względu często jest nazywany świątynią V eronese. Paolo Veronese to jeden z najwybitniejszych malarzy renesansu tworzących w XVI-wiecznej Wenecji. Pierwszym kościołem w tym miejscu była kaplica S. Maria Assunta, założona w 1396 r. W latach 1455-1468 została zastąpiona przez większy budynek, również pod wezwaniem NMP ale także św. Sebastiana w podziękowaniu za jego wstawiennictwo w uwolnieniu miejscowej ludności od zarazy w 1464 r. Oboje świętych zostało uwiecznionych w malowidłach we wnętrzu świątyni. Obecny kościół powstał w latach 1506-1548 a w 1562 r. odbyła się jego druga konsekracja. W latach 1555-1581 na zlecenie przeora klasztoru Paolo Veronese pokr ył fr eskami ściany i sklepienie kościoła. Według popularnej legendy, Veronese miał znaleźć schronienie w kościele San Sebastiano w 1555 r. po ucieczce z Werony przed zarzutem morderstwa. Wykonane przez niego prace w świątyni stały się wyrazem jego wdzięczności dla parafii i powodem zawiści w oczach jego oskarżycieli. Po śmierci, Veronese został pochowany w kościele San Sebastiano; jego grobowiec znajduje się w posadzce, naprzeciwko kaplicy Lando. Razem z nim pochowany został jego brat Benedetto Caliari, również malarz, który był głównym asystentem i pomocnikiem swojego starszego brata Paolo, wykonując architekturę i pejzaże tła we freskach malowanych przez artystę. Można by zastanawiać się dlaczego bracia nosili odmienne nazwiska. Otóż Paolo urodził się jako Caliari ale został mu nadany przydomek Veronese (pochodzący z Verony) i stał się wkrótce jego nazwiskiem. Rzecz często spotykana na terenie Włoch tamtych czasów, przykładem jest Leonadro da Vinci (z Vinci, małej miejscowości gdzie się urodził). A wracając do historii świątyni to po upadku Rzeczypospolitej Weneckiej w 1797 r. i w następstwie ogłoszenia dekretów napoleońskich w 1810 r. kościół oraz klasztor zostały zniesione. Kościół później ponownie został otwarty dla kultu a klasztor częściowo rozebrano, po czym w 1856 r. przebudowano. W jego budynku mieści się obecnie Wydział Literatury i Filozofii Uniwersytetu w Wenecji. Malowidła Veronese na przestrzeni wieków poważnie ucierpiały w wyniku obfitych nacieków wody deszczowej z dachu i okien dlatego na początku XXI w. podjęto ich restaurację. Podczas mojego pobytu w Wenecji miałam okazję zwiedzić świątynię i mogę stwierdzić, że prace malarskie robią spektakularne wrażenie.
Anita Iwańska – Iovino
