Św. Jan Paweł II. Cywilizacja życia
Dzień Papieski
W niedzielę 15 października 2023 r. organizowanego w niedzielę poprzedzającą rocznicę wyboru kard. Karola Wojtyły na papieża, obchodzimy XXIII Dzień Papieski, który w tym roku przebiegać będą pod hasłem „Św. Jan Paweł II. Cywilizacja życia”. Organizatorem wydarzenia jest Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia, która wspomaga młodzież zdolną studiującą, a będącą w trudnej sytuacji materialnej. Właśnie dziś będziemy mogli wesprzeć dzieło tej fundacji naszymi ofiarami materialnymi. Będziemy budować duchowy pomnik św. Jana Pawła II.
Św. Jan Paweł II przestrzegał, że losy naszej cywilizacji zależeć będą od wyniku trwającej konfrontacji między kulturą życia a kulturą śmierci. Przy czym ta druga „kultura” zasługuje na ujęcie w cudzysłów, gdyż jest dokładnym przeciwieństwem tego co to słowo oznacza.
Ewangelia według św. Mateusza (22, 1 — 14)
Jezus w przypowieściach mówił do arcykapłanów i starszych ludu: «Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść. Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: „Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę; woły i tuczne zwierzęta ubite i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na ucztę!” Lecz oni zlekceważyli to i odeszli: jeden na swoje pole, drugi do swego kupiectwa, a inni pochwycili jego sługi i znieważywszy, pozabijali. Na to król uniósł się gniewem. Posłał swe wojska i kazał wytracić owych zabójców, a miasto ich spalić. Wtedy rzekł swoim sługom: „Uczta weselna wprawdzie jest gotowa, lecz zaproszeni nie byli jej godni. Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie”. Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych. I sala weselna zapełniła się biesiadnikami
Komentarz do Ewangelii
Uczta w Biblii ma wymiar eschatologiczny, albowiem wyraża ona zaproszenie Boga skierowane do każdego człowieka do udziału w radości wiecznej z Nim. Jednakże już dziś jesteśmy zaproszeni do wspólnoty życia z Bogiem. Od naszej odpowiedzi na to Boże wezwanie zależy nasza przyszłość. Jeżeli już teraz odrzucamy zaproszenie do radosnego przebywania z Bogiem, to znaczy, że i w przyszłości nie będziemy z Nim przebywać. Postawa dzisiaj wielu ludzi jest podobna do tych z Ewangelii, ponieważ pod byle błahymi pretekstami wymawiają się od udziału w uczcie duchowej jaką jest Msza św. na która zaprasza nas Pan Bóg. A przecież jest ona zapowiedzią uczty niebieskiej w niebie. Należy postawić sobie pytanie czy przychodzę do kościoła na Ucztę Eucharystyczną oraz jak czynny i gorliwy biorę w niej udział. Zaprasza natomiast sam Pan Jezus.
CAMINO znaczy droga, SANTIAGO znaczy Św. Jakub – Cz. XIV
Trzymając w ręku moją Compostelę (wydaną jak się okazało w dwóch językach: hiszpańskim i po łacinie) udałam się do Katedry Santiago de Compostela. Miejsce spoczynku św. Jakuba Większego, jednego z dwunastu apostołów to od średniowiecza cel pielgrzymek wierzących jak i ateistów. Budynek jest jednym z największym dzieł architektury romańskiej w Hiszpanii. Według legendy apostoł Jakub Większy prowadził działalność wśród Celtów zamieszkujących Półwysep Iberyjski. W 44 r. zginął śmiercią męczeńską w Jerozolimie. Jego ciało zostało przetransportowane do Galicji lecz podczas prześladowań chrześcijan w III w. grób świętego został porzucony i zapomniany. Dopiero w 813 r. szczątki apostoła zostały odnalezione dzięki lokalnemu eremicie, który pewnej nocy widział deszcz spadających gwiazd na pobliskie wzgórze i podzielił się swoją wizją z miejscowym biskupem. Odkryty grobowiec – miejsce pochówku św. Jakuba – stał się fundamentem najpierw małej kaplicy a potem wczesnoromańskiego kościoła z 829 r. Niestety już w 997 r. podczas ekspansji Arabów na teren Hiszpanii kościół uległ zniszczeniu a ozdobne wrota i dzwony skradziono i przeniesiono do meczetu w Kordobie. Budowa świątyni w obecnej formie rozpoczęła się w 1075 r. a ostatni kamień został położony w 1122 r. Uroczysta konsekracja katedry miała miejsce w 1211 r. , podczas której obecni byli liczni biskupi a także król Alfons IX. W 1100 r. przy katedrze powstała siedziba arcybiskupa a w 1495 r. założono tu uniwersytet. W kolejnych wiekach budynek był wielokrotnie przebudowywany aby w konsekwencji stał się dwupoziomowym kościołem posiadającym trzy nawy w górnej kondygnacji. Po bokach katedry wznoszą się dwie bliźniacze, średniowieczne wieże o wysokości 76 metrów. Wieżę północną wieńczy figura ojca św. Jakuba – Zebedeusza; na zwieńczeniu wieży południowej znajduje się figura matki – Marii Salome. Na fasadzie świątyni można podziwiać, wykonane w barokowym stylu figury św. Jakuba Większego i jego uczniów, ukazanych jako pielgrzymi. Obok nich widać płaskorzeźbę – herb miasta Santiago de Compostela – grób, nad którym króluje gwiazda, symbolizująca odnalezienie relikwii św. Jakuba. Umieszczenie symbolu grobu na herbie miasta pokazuje , jak wielką rolę w historii Santiago, które w latach 910-914 było nawet stolicą samodzielnego królestwa, odegrała osoba apostoła Jakuba. W obecnych czasach sanktuarium w Composteli jest dumą i chlubą narodu hiszpańskiego, o czym świadczy nawet to, że na rewersach monet o wartości 1, 2 i 5 eurocentów widnieje sylwetka zachodniej fasady Katedry w Santiago.
Anita Iwańska – Iovino
