Święto Przemienienia Pańskiego
W dzisiejszą niedzielę w liturgii Kościoła wypada Święto Przemienienia Pańskiego . Przemienienie Jezusa, które było na górze Tabor, miało umocnić wiarę Apostołów oraz przygotować ich na przeżycie męki i śmierci Jezusa. Przemienienie ukazuje też, że do chwały objawionej przez Jezusa dochodzi się przez cierpienie i śmierć. Tak jak każda teofania (czyli objawienie bóstwa) Przemienienie Pańskie budzi fascynację i zachwyt ale zarazem lęk, dlatego św. Piotr powiedział najpierw: „dobrze, że tu jesteśmy” a w chwilę później uczniowie „upadli na twarz i bardzo się zlękli”. W teologii mówi się, że Bóg jest „mysterium fascinosum et tremendum”, czyli tajemnicą fascynującą i przerażającą W 1457 r. papież Kalikst III, jako wyraz wdzięczności za zwycięstwo nad Turkami odniesione 6 sierpnia 1456 r. pod Belgradem, wprowadził je do liturgii całego Kościoła katolickiego.
Ewangelia wg św. Mateusza (17, 1 – 9)
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego, Jana, zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: Twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: „Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”. Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie” Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: „Wstańcie, nie lękajcie się”. Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im mówiąc: „Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie”
Komentarz do Ewangelii
Czytany w liturgii ewangeliczny opis Przemienienia Pańskiego pełen jest znaczeń symbolicznych: góra, światło i obłok są w Biblii charakterystyczne dla objawień Boga. „Jezus wziął ze sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich” (Mt 17,1). Twarz Jezusa zajaśniała jak słońce, szata była biała jak światło, ukazali się też Mojżesz i Eliasz a z obłoku dobiegł głos Boga. Są oni świadkami, którzy potwierdzają widzenie Apostołów i wskazują, że całe objawienie prowadzi do Jezusa. Dodatkowym i niepodważalnym uwierzytelnieniem jest głos Ojca, Który mówi: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!” (Mt 17,5). Wydarzenie na Górze Tabor miało umocnić wiarę Apostołów w godzinie męki i śmierci Pana Jezusa, że On jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem.
CAMINO znaczy droga SANTIAGO znaczy Św. Jakub – Cz. IV
Camino del Norte czyli Szlak Północny bywa również nazywany Camino de la Costa lub Rua de la Costa. Wiedzie wzdłuż północnego wybrzeża Hiszpanii nad Oceanem Atlantyckim przez cztery prowincje: Kraj Basków, Kantabrię, Asturię i Galicję. Według różnych danych oraz wybranych wariantów długość szlaku waha się od 818km a 1115 km. Odległość między odcinkami może różnić się w zależności od wybranych wariantów niektórych części szlaku. Camino del Norte zaczął przyjmować pielgrzymów i czcicieli św. Jakuba w IX w, zbiegając się z odkryciem grobu apostoła Jakuba. Chociaż nie ma dokumentacji historycznej Camino del Norte i Camino Frances powstały mniej więcej w tym samym czasie i są najstarszymi szlakami prowadzącymi do Composteli. Chociaż Droga Francuska jest łatwiejsza do przejścia to właśnie Droga Północna była wykorzystywana do dotarcia do Santiago. Działo się tak dlatego, że ten szlak był dużo bezpieczniejszy, ponieważ biegł z dala od działań wojennych. W 2015 roku szlak Camino del Norte został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. W porównaniu do bardziej popularnej Camino Frances, Droga Północna jest szlakiem bardziej wymagającym ze względu na dość pagórkowate uwarunkowanie terenu oraz liczne odcinki biegnące po drogach asfaltowych. Trudy wędrówki rekompensują jednak piękne widoki z jednej strony na wody Oceanu Atlantyckiego a z drugiej na Góry Kantabryjskie oraz możliwość kąpieli na odcinkach biegnących przy plażach. Północne wybrzeże Hiszpanii nie kojarzy się z tradycyjnym krajobrazem tego kraju, gdyż jest nieco chłodniejsze i posiada o wiele bardziej zieloną i bujną roślinność. Dzieje się tak z powodu częstych opadów, dlatego pielgrzymi powinni być zawsze na nie przygotowani. Szczególnie piękne widoki można podziwiać w pobliżu Picos De Europa, jest to pasmo górskie zbudowane z wapnia i znajdujące się na terenie najstarszego parku narodowego w Hiszpanii, który stanowi prawdziwą gratkę dla miłośników wspinaczek. Szlak północny jest o wiele mniej zatłoczony niż inne drogi jakubowe, jak np. Droga Portugalska – najczęściej wybierana przez polskich pielgrzymów. Sezon na Drodze Północnej trwa od kwietnia do października, kiedy to jest ciepło a czasami wręcz upalnie. Szlak nie wiedzie non stop wzdłuż oceanu i schodzi miejscami w głąb lądu, co oznacza, że chłodząca bryza znad wody nie zawsze jest dostępna i trzeba się zmierzyć z upałami po 40 stopni. Camino del Norte rozpoczyna się w San Sebastian, mieście które każdy powinien odwiedzić w pewnymmomencie swego życia, słynie z najlepszych dań kuchni hiszpańskiej.
Anita Iwańska – Iovino
