Jezu uczyń serca nasze według serca Twego
Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa
Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa ma swoje początki w nauczaniu i objawieniach różnych świętych (m.in. Bernarda z Clairvaux, Gertrudy z Helfty, Franciszka Salezego, Jana Eudesa, Marii Małgorzaty Alacoque). Czcimy w nim ukrzyżowaną miłość Boga, który jest „bogaty w miłosierdzie”, dosłownie bierze nędzę ludzkości do swego serca. Jezus umiera z włócznią wepchniętą w Jego bok (por. J 19, 34). Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa jest bardzo podniosłym świętem i obchodzona jest w trzeci piątek po uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Ponadto każdy pierwszy piątek każdego miesiąca to dzień szczególnie poświęcony czci Najświętszego Serca Pana Jezusa. W XX wieku aż 30 milionów ludzi na całym świecie należało do ruchu modlitewnego Najświętszego Serca Jezusowego.
Ewangelia wg św. Mateusza (9, 9 – 13)
Jezus wychodząc z Kafarnaum, ujrzał człowieka siedzącego w komorze celnej, imieniem Mateusz, i rzekł do niego: „Pójdź za Mną”.On wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników, i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami. Widząc to, faryzeusze mówili do Jego uczniów: „Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?” On, usłyszawszy to, rzekł: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: »Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary«. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”.
Komentarz do Ewangelii
Piękno przesłania Ewangelii urzeka nasze serce swoją głębią i miłością. Jezus nie potępia, ale podaje swoją boską dłoń, aby pomóc, aby uleczyć nasze słabości. Pan Jezus inaczej patrzy na człowieka i inaczej go ocenia niż my. Przecież Mateusz, który był celnikiem i uchodził w oczach ludzi za największego grzesznika, nie miałby szans na powierzenie mu jakiegoś ważnego i odpowiedzialnego zadania. Byłoby ryzyko, że zawiedzie, że będzie nieuczciwy. A jednak to jego powołuje Pan Jezus na Apostoła, aby głosił Ewangelię. Kiedy Zbawiciel spotkał się z krytyką, że przebywa i jada z grzesznikami wówczas bierze ich w obronę i mówi, że nie zdrowi, ale ci, którzy się źle mają , a więc są dotknięci chorobą duszy potrzebują lekarza. A może ich uzdrowić jedynie On najlepszy Lekarz ludzkiej duszy.
„Gdy jesteście smutni, otwórzcie Pismo Święte,
a znajdziecie fragment, który was pocieszy.”
bł. ks. Jakub Alberione
KOŚCIOŁY I SANKTUARIA ŚWIATA – WŁOCHY
PANTEON – jest to majestatyczna świątynia a zar azem jeden z najlepiej zachowanych zabytków starożytności w Europie. Znajdująca się w Rzymie, ta potężna konstrukcja wzięła swoją nazwę od greckich słów: pan – wszystko i theoi – bogowie. Została wzniesiona ku czci najważniejszych rzymskich bóstw. Rotunda Panteonu powstała na Polu Marsowym na polecenie cesarza Hadriana w latach 118-125 r.n.e, na miejscu świątyni wzniesionej wiek wcześniej za panowania Oktawiana Augusta i zniszczonej przez pożar Rzymu w I wieku n.e. Twórcą Panteonu był genialny architekt grecki Apolodoros z Damaszku, który pracował w Rzymie dla dwóch cesarzy: Trajana i Hadriana. Na początku VII w Panteon został zaadoptowany na kościół chrześcijański i dziś nosi tytuł Basilica Santa Maria ad Martyres – – Bazylika Najświętszej Marii Panny od Męczenników. Na fasadzie Panteonu nad wejściem widnieje duża inskrypcja w brązie: M.AGRIPPA.L.F.COS.TERTIUM.FECIT (wzniósł ją Marek Agrypa, syn Lucjusza, konsul po raz trzeci), która na wieki uwieczniła imię budowniczego. Kolumny przedsionka Panteonu to monolity – każda została wykuta z jednego kawałka granitu egipskiego. Do wnętrza świątyni wchodzi się przez wielkie , 20-tonowe oryginalne wrota z II wieku n.e. odlane z brązu. Panteon ma kształt rotundy pokrytej betonową kopułą o średnicy 43 m oraz grubości 3,7 m u podstawy i 1,6 m na szczycie. Cale światło naturalne wpada do Panteonu przez jedyne okno (oculus) otwarte na szczycie kopuły o średnicy 9 metrów. Otwór nie jest przykryty żadnym dachem ani szybą, dlatego do środka Panteonu wpada deszcz. Aby zabezpieczyć świątynię przed formowaniem się kałuż, marmurowa posadzka jest lekko wklęsła pod oculusem i wyposażona w otwory, pozwalające na odpływ wody deszczowej do kanalizacji. Jak w każdym kościele znajdują się tu ołtarze, kapliczki i grobowce; brak tylko tradycyjnego tabernaculum. W grubych murach świątyni wykute są nisze przeznaczone kiedyś na posągi czczonych tu bóstw a dziś mieszczą się w nich grobowce królów włoskich oraz znanych mistrzów sztuki i architektury. Znajduje się tu grób wielkiego malarza i architekta Rafaela Santi, grobowce króla Wiktora Emanuela II i Humberta I. Wnętrze Panteonu jest imponujące. Właściwości akustyczne oraz piękna gra świateł i cieni to niezapomniane przeżycie dla każdego odwiedzającego to miejsce. Na Piazza della Rotonda zmęczony turysta może wypocząć i spędzić czas przy kawie rozkoszując się wspaniałym widokiem na tą fascynującą budowlę.
Anita Iwańska-Iovino
