Św. Cyryl i Metody

Misjonarze Słowian

Św. Cyryl i Metody urodzili się w Tesalonikach (IX wiek) – mieście, które po słowiańsku nazywa się Sołuń, dlatego często mówi się o nich Bracia Sołuńscy. Zostali bardzo dobrze wykształceni w akademii cesarskiej w Konstantynopolu .Porzucili dobrze zapowiadającą się naukową karierę i udali się na misje wśród Chazarów na Krymie. Później przybyli do Bułgarii i na Morawy, aby ewangelizować tamtejszą ludność. I robili to z dużym powodzeniem, gdyż posługiwali się tym samym, co tubylcy, językiem. Tam też stworzyli własne znaki graficzne, tzw. głagolicę czyli najstarsze pismo staro-cerkiewno-słowiańskie. Później na jej podstawie jeden z uczniów świętych Cyryla i Metodego utworzył cyrylicę. Cyryl przetłumaczył żywoty ojców Kościoła, a jego zespół tłumaczy dokonał przekładu niemal całego Pisma Świętego oraz ksiąg liturgicznych na język słowiański. Tacy ludzie jak św. Cyryl i Metody budowali cywilizację europejską w oparciu o Ewangelię, która była dla nich inspiracją do duchowego kształtowania Europy. Warto o tym mówić, kiedy dziś zapomina się lub wręcz kwestionuje chrześcijańskie podstawy naszego kontynentu.

Ewangelia według św. Mateusza (5, 20 – 22a.27 – 28.33 – 37)

20 Bo powiadam wam: Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. 21 Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie zabijaj!*; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. 22 A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: Raka*, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: „Bezbożniku”, podlega karze piekła ognistego. 27 Słyszeliście, że powiedziano: Nie cudzołóż!* 28 A Ja wam powiadam: Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa.33 Słyszeliście również, że powiedziano przodkom: Nie będziesz fałszywie przysięgał, lecz dotrzymasz Panu swej przysięgi*. 34 A Ja wam powiadam: Wcale nie przysięgajcie, ani na niebo, bo jest tronem Bożym; 37 Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie*. A co nadto jest, od Złego pochodzi.

Komentarz do Ewangelii

Ludzie XXI wieku maja poczucie wyższości i większej świadomości w sposobie życia w we wszystkich jego aspektach. Teraz jednak weźmy pod uwagę moralność, która kształtuje styl i postawy ludzkie. Otóż okazuje się, że zamiast poczucia wyższości w tej sferze życia, trzeba zobaczyć jak wielu ludzi łamie zasady moralności oparte o prawo naturalne i prawo zawarte w dekalogu. Właśnie w dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus apeluje do ludzkich sumień o sprawiedliwość w przestrzeganiu norm moralnych. A nawet więcej, bo jeszcze dodaje, że winniśmy je rozumieć bardziej szczegółowo, a nie powierzchownie czy wręcz lekceważąco. To, że nie jest dobrze, świadczą różne konflikty zbrojne na świecie, a także konflikty sumienia, które wielu ludzi chce zagłuszyć, zdeformować , a nawet zabić. Pan Jezus mówi, niech wasza mowa będzie tak, tak, nie , nie, a co nadto jest od złego pochodzi. W kontekście dzisiejszego słowa Bożego warto zadać sobie pytanie czy nie próbujemy czynić i mówić jednocześnie tak i nie nie bacząc na prawo Boże czyste sumienie.

KOŚCIOŁY I SANKTUARIA ŚWIATA – WŁOCHY

Santuario Santa Maria Ausiliatrice – Sanktuarium Maryi Wspomożycielki to kościół powstały z inicjatywy św. Jana Bosco znajdujący się w dzielnicy Valdocco w Turynie. Cały okoliczny rejon należy do zgromadzenia księży salezjanów, znajduje się tu wiele różnych inicjatyw poświęconych młodzieży, takich jak szkoły, zajęcia sportowe i oratoria a wszystko to dzieło Don Bosco, świętego kapłana , który poświęcił się apostolstwu wśród młodzieży Turynu. W 1841 r. obszar dzielnicy Valdocco był pełen pól i gospodarstw rolnych. Tutaj ks. Bosco, pełniący służbę w mieście już od kilku lat, wynajął jeden z domów na miejsce dla młodzieży specjalnej troski, bezrobotnych oraz dzieci, które zabierał z ulicy. Wkrótce w latach 1850-52 obok oratorium dobudowano niewielki kościół, nazywany „Pocjunkulą salezjańską” poświęcony św. Franciszkowi Salezemu. Z biegiem lat Valdocco stało się siłą napędową rodzącego się zgromadzenia salezjanów. Chcąc powierzyć opiece Maryi wszystkich swoich chłopców i swoją działalność, Don Bosco pomyślał by oprócz budowy prawdziwej dzielnicy, wyposażonej w budynki dla zakonników i pielgrzymów, zbudować sanktuarium pod Jej wezwaniem. Pierwszy kamień pod budowę sanktuarium położono 27 kwietnia 1865 r. w obecności księcia A.Sabaudzkiego i syna króla Wiktora Emanuela II; rok później zakończono budowę kopuły o średnicy 19 m a konsekracja kościoła odbyła się 9 czerwca 1868 r. Świątynia została poświęcona Maryi, wzywanej przez ks. Bosco jako Wspomożycielki; 28 czerwca 1911 r. została podniesiona do godności bazyliki mniejszej. W latach 1934-42 kościół został powiększony w związku z kanonizacją ks. Bosco, którego doczesne szczątki znajdują się w kaplicy zbudowanej w 1938 r. Końcowe prace przy bazylice to ozdobienie kopuły złotą figurą Madonny i umieszczenie pomnika Don Bosco na rotundzie przed kościołem. Kościół posiada neorenesansową fasadę wzorowaną na kościele San Giorgio Maggiore w Wenecji. Świątynia ma plan krzyża łacińskiego i dekorację z polichromowanego marmuru zamówioną przez bł. Michele Rua, pierwszego następcę św. Jana Bosco. Nad tabernakulum znajduje się duży obraz Maryi Wspomożycielki, zamówiony przez Don Bosco. W kościele znajdują się 4 ołtarze boczne: jednym z nich jest ten poświęcony św. Dominikowi Savio, młodemu wychowankowi księdza Bosco. Z nawy głównej szerokie schody prowadzą do „Kaplicy Relikwii”, gdzie przechowywana jest m.in. relikwia drzewa Świętego Krzyża. Serdecznie zachęcam do odwiedzenia tego przepięknego sanktuarium, którego święto przypada na 24 maja.

Anita Iwańska – Iovino