Modlitwa o pokój

Boże ojców naszych, wielki i miłosierny! Panie życia i pokoju, Ojcze wszystkich ludzi. Twoją wolą jest pokój, a nie udręczenie. Potęp wojny i obal pychę gwałtowników. Wysłałeś Syna swego Jezusa Chrystusa, aby głosił pokój bliskim i dalekim i zjednoczył w jedną rodzinę ludzi wszystkich ras i pokoleń.

Usłysz krzyk wszystkich Twoich dzieci, udręczone błaganie całej ludzkości. Niech już nie będzie więcej wojny – złej przygody, z której nie ma odwrotu, niech już nie będzie więcej wojny – kłębowiska walki i przemocy. Spraw, niech ustanie wojna (…), która zagraża Twoim stworzeniom na niebie, na ziemi i w morzu.

Z Maryją, Matką Jezusa i naszą, błagamy Cię, przemów do serc ludzi odpowiedzialnych za losy narodów. Zniszcz logikę odwetów i zemsty, a poddaj przez Ducha Świętego nowe rozwiązania wielkoduszne i szlachetne, w dialogu i cierpliwym wyczekiwaniu – bardziej owocne niż gwałtowne działania wojenne. Amen

Św. Jan Paweł II

KOŚCIOŁY I SANKTUARIA ŚWIATA – WŁOCHY

Basilica Papale di San Pietro in Vaticano. Na Bazylika jest czołowym dziełem architektury renesansu i baroku, z bardzo bogatym wystrojem wnętrza, gdzie znalazły się również zabytki pochodzące z dawnej konstantyńskiej bazyliki zbudowanej w tym miejscu. Po prawej stronie kościoła, w kaplicy świętego Sebastiana znajduje barokowy ołtarz ze sceną Męczeństwa św. Sebastiana, datowany na lata 1628–1631. Pod ołtarzem znajduje się nagrobek papieża św. Jana Pawła II, przeniesiony tu z Grot Watykańskich po beatyfikacji. Najbliżej wejścia po stronie lewej znajduje się kaplica Chrztu. Obecna chrzcielnica pochodzi z XVIII w. Jej pokrywę zdobią pozłacane rzeźby z wizerunkiem Baranka w otoczeniu aniołów. W nawie bocznej, za kaplicą można podziwiać barokowy pomnik Marii Klementyny Sobieskiej, wnuczki Jana III Sobieskiego oraz pomnik jej męża Jakuba Stuarta i dwóch ich synów: Karola Edwarda i Henryka Benedykta, kardynała. Obok znajduje się ołtarz z bezcennym obrazem Przemienienie Pańskie pędzla wybitnego włoskiego malarza Rafaela Santiego. Idąc dalej podziwiać można kaplicę Marii Matki Kościoła oraz kaplicę Michała Archanioła. W pobliżu znajduje się ołtarz Okrętu Kościoła z obrazem ukazującym dryfujący okręt z apostołami na pokładzie i Chrystusa chodzącego po wodzie do którego biegnie św. Piotr. Zbliżając się do centrum bazyliki w oczy rzucają się cztery masywne filary podtrzymujące kopułę, z łacińską inskrypcją: Ty jesteś Piotr – opoka i na tej opoce zbuduję kościół mój i dam Ci klucze Królestwa Niebieskiego. Na kopule bazyliki św. Piotra znajduje się taras widokowy, który udostępniony jest dla turystów. Można się tam dostać po 551 schodach lub wyjechać częściowo windą, a następnie pokonać jeszcze 320 schodów. To jeden z najlepszych punktów widokowych na Rzym. Pod kopułą, znajduje się konfesja świętego Piotra. Znajduje się ok. 7,0 m nad grobem patrona bazyliki (według badań archeologicznych przeprowadzonych w latach 1939–1950) mieszczącego się w specjalnej krypcie, do której wejście prowadzi przed ołtarzem. Konfesję zdobi wielki, wykonany z brązu barokowy baldachim zaprojektowany przez Berniniego. Kontrowersje wzbudził fakt, iż brąz, który został zużyty do budowy baldachimu, pochodził z przetopionego na rozkaz Urbana VIII antycznego wystroju rzymskiego Panteonu. Sam ołtarz tzw. papieski stanowi prosta, pozbawiona dekoracji marmurowa płyta a w prezbiterium znajdują się płaskorzeźby ze scenami przekazania kluczy św. Piotrowi przez Jezusa, męczeństwa św. Piotra i męczeństwa św. Pawła. We wnętrzu bazyliki usytuowanych jest wiele konfesjonałów, w których księża spowiadają wiernych we wszystkich językach świata. (Koniec artykułu).

Anita Iwańska-Iovino

Podległe gwiazdom i kwiatom…

8 marca Dzień Kobiet. Ostatnie dziesięciolecia przyniosły Polsce, również światu, wiele przemian w życiu codziennym jak i tym wielkim geopolitycznym. W ostatnich dniach historia przyśpieszyła, przynosząc, za naszą wschodnią granicą, wiele cierpienia, szczególnie kobietom. Szczególnie, ponieważ one dają życie, a potem całkowicie poświęcają się mu. Oddają się czuwaniu, organizowaniu, przekazywaniu zasad, kontrolowaniu i ciągłym byciu w pogotowiu. Po obu stronach granicy kobiety uczą swe pociechy składania rączek do Bozi, uczą pierwszego pacierza. Niełatwo podołać temu „pod ostrzałem”, bez wody i chleba. To macierzyństwo, stan niedostępny dla mężczyzn. Przypomnę, że w tym temacie polskie kobiety mogłyby prowadzić seminaria. Jesteśmy prawnukami i wnukami kobiet, które wieszały na szyi męża, czy syna, Szkaplerz i błogosławiły idących do licznych powstań pod zaborami. Jesteśmy wnukami wojennych dziewczyn, żołnierzy Powstania Warszawskiego, a po 1945 roku, podziemia antykomunistycznego. Doskonałym przykładem jest „Inka” Danuta Sidzikówna. Ostatnimi słowami podczas egzekucji, nie mającej jeszcze 18 lat dziewczyny, dobitej strzałem z pistoletu, było Niech żyje Polska! Niech żyje „Łupaszko”. Mordu dokonano w gdańskim ubeckim kazamacie, w VIII 1946 r. Relację zdał przymusowy świadek, ks. Marian Prusak. Ciekawe, ale kilka lat temu, żyjący jeszcze prokurator, który zażądał, dla „Inki” kary śmierci, został prawomocnym wyrokiem uniewinniony.

Polskie kobiety, to przede wszystkim matki, teściowe i babcie. Także królowe, naukowcy, działaczki społeczne i polityczki. Wyniesione na ołtarze są doskonałym przykładem życia dla Boga, Ojczyzny i rodziny. Błogosławiona Marianna Biernacka była matką sześciorga dzieci. Niemiecki okupant wyznaczył jej syna i synową, brzemienną Annę na rozstrzelanie. Marianna na kolanach ubłagała gestapowca, aby ona poszła w miejsce synowej. Tak się stało. Przed wywózką na egzekucję Marianna miała tylko jedno życzenie: żeby dostarczono jej różaniec. Teściowa uratowała życie synowej i nienarodzonego dziecka. W domu, na mamę Annę czekała 2-letnia Gienia.

Mojemu środowisku nic nie przeszkadza, aby w tym dniu podziękować paniom, za to, że są paniami. Babcia, ciocia, sąsiadka, lekarka, major, mama. Właśnie mama, a nie rodzic, jakiś tam numer. Zresztą, jakby do tego „numeru” dopasować słowa Juliusza Słowackiego: Kobieta rodzi się gwiazdom podległa i kwiatom, albo do słów pięknego utworu Stana Borysa, „Anno” . To „ brzydki temat” , więc w „ 8 marca” przemilczę. Przemilczę historię walki z naturalnym środowiskiem kobiety, z rodziną. Ale temat Dnia Kobiet w Peerelu byłby wart paru tekstów. Ten goździk i rajstopy, prezent w zakładzie pracy…

Andrzej Jakubik