Idźcie i głoście Ewangelię
Światowy Dzień Misyjny (Niedziela Misyjna) został ustanowiony 14 kwietnia 1926 r. przez papieża Piusa XI i każdego roku we wszystkich diecezjach i parafiach na świecie jest obchodzony w przedostatnią niedzielę października. Dzień ten jest również świętem patronalnym Papieskich Dzieł Misyjnych, a szczególnie Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary. W Polsce Światowy Dzień Misyjny, zwany również Niedzielą Misyjną, przedłuża się na cały tydzień. Ofiary składane na tacę w Światowy Dzień Misyjny we wszystkich parafiach świata, również tych najbiedniejszych, przekazywane za pośrednictwem kurii diecezjalnych do dyrekcji krajowej Papieskich Dzieł Misyjnych, tworzą Fundusz Solidarności Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary, dzięki któremu mogą pracować katechiści, powstają nowe świątynie oraz miejsca szczególnej troski o ludzi samotnych, ubogich oraz prześladowanych. Wspierajmy i popierajmy dzieło głoszenia Ewangelii na świecie i w naszym kraju.
Omówienie 5 przykazań kościelnych
- W niedzielę i święta uczestniczyć we Mszy świętej i powstrzymać się od prac niekoniecznych.
Zgodnie z pierwszym z 5 przykazań kościelnych każdy członek wspólnoty Kościoła ma obowiązek uczestnictwa we Mszy świętej nie tylko w każdą niedzielę, lecz także w święta nakazane.- Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi (1.01),
- Uroczystość Objawienia Pańskiego (6.01),
- Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (pierwszy czwartek po Uroczystości Trójcy Świętej),
- Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (15.08),
- Uroczystość Wszystkich Świętych (1.11),
- Uroczystość Narodzenia Pańskiego (25.12).
Każdy wierny, w wyznaczonych dniach (niedziele oraz święta nakazane) powinien także powstrzymać się od prac niekoniecznych. Nie zostało określone, które prace uznawane są za niekonieczne – każdy powinien rozstrzygnąć to według własnego sumienia.
- Przynajmniej raz w roku przystąpić do Sakramentu Pokuty.
W trakcie spowiedzi, czyli Sakramentu Pokuty, Jezus odpuszcza człowiekowi grzechy, których ten się dopuścił. Sakrament został ustanowiony w dniu zmartwychwstania Chrystusa. Dzięki niemu człowiek, który popełnił grzech ciężki i utracił łaskę uświęcającą, może ją odzyskać. Drugie przykazanie kościelne wymaga od każdego z członków wspólnoty Kościoła, aby przynajmniej raz w roku udał się do spowiedzi (minimum). Gorliwy chrześcijanin przystępuje do spowiedzi przynajmniej kilka razy w roku. Należy przy tym pamiętać, aby spełnić warunki dobrej spowiedzi, do których zaliczają się rachunek sumienia, żal za grzechy, mocne postanowienie poprawy, szczera spowiedź oraz zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu.
HISTORIA KOPTÓW – EGIPT
Koptowie stanowią jedną z najstarszych wspólnot chrześcijańskich na Bliskim Wschodzie. Są też najliczniejszą grupą wyznawców chrześcijaństwa w tym regionie. Stanowią ok. 10-15 % ludności Egiptu i uważają się za spadkobierców starożytnych Egipcjan, a ich język to najpóźniejsza forma języka egipskiego. Współcześni Koptowie mówią z egipskim dialekcie j. arabskiego, a koptyjski pozostał już wyłącznie językiem liturgii. Język ten zapisywano alfabetem greckim, do którego wprowadzono kilka znaków zapożyczonych z pisma egipskiego. Przeciętny katolik zapyta – a kim są dokładnie ci Koptowie? Mianem Koptów określa się wyznawców Koptyjskiego Kościoła Ortodoksyjnego oraz Kościoła Katolickiego obrządku koptyjskiego. Koptowie zamieszkują głównie Egipt, gdzie ich liczbę określa się na 5-15 mln – statystyki się różnią. Podczas mojego wrześniowego wyjazdu do Egiptu, nasz lokalny przewodnik powiedział nam sentencję, która pokutuje w ich kraju: u nas albo jesteś bogaty i płacisz podatki, albo jesteś muzułmaninem albo jesteś martwy. Odzwierciedla to sytuację, w jakiej znajdują się wyznawcy kościoła koptyjskiego. Jest ona bardzo trudna, dlatego wielu z nich po prostu nie deklaruje otwarcie swojego wyznania. Wg. tradycji chrześcijaństwo pojawiło się w Egipcie ok. 42 r.n.e kiedy do Aleksandrii przybył św. Marek. Bez wątpienia Koptowie należą do najstarszych społeczności chrześcijańskich, o czym świadczy chociażby znaleziony w Górnym Egipcie fragment Ewangelii św. Jana pochodzący z II w, zapisany w j. koptyjskim. Ze względu na wielowiekową izolację Koptów, ich obrzędy wykazują wiele różnic w stosunku do obrzędów katolików czy prawosławnych. Niektóre elementy przypominają wręcz zwyczaje muzułmańskie bądź żydowskie. Koptowie odprawiają mszę dwa razy w tygodniu – w niedzielę i w piątek. Do kościoła wchodzi się boso, podobnie jak do meczetu, a w czasie liturgii kobiety zakładają na głowę chusty. Po każdej mszy kapłan skrapia wiernych święcona wodą. Językiem liturgii jest j. koptyjski, natomiast czytania i kazania wygłaszane są po arabsku. Koptowie praktykują obrzezanie chłopców, święcą szabat, a szczególnie ważne są dla nich praktyki związane z postem. Aż 210 dni w roku nie wolno jeść produktów zwierzęcych, a ponadto posiłki mogą być spożywane między zachodem słońca a świtem. W XX w sytuacja Koptów w Egipcie pogorszyła się, nie raz stawali się oni ofiarami agresji ze strony fanatyków egipskich. Choć wolność wyznania gwarantuje konstytucja, wciąż słyszy się o przypadkach łamania tego prawa. Koptowie napotykają też trudności w budowaniu nowych świątyń.
cdn.
Anita Iwanska – Iovino
