Uroczystość Wszystkich Świętych

Dzień Wszystkich Świętych jest uroczystością ku czci wszystkich świętych , zarówno tych znanych, których imiona są zapisane w kalendarzu, jak i nie znanych, którzy są znani jedynie Bogu. Wszyscy jednakże są dla nas przykładem, że powinniśmy dążyć przez całe nasze życie do świętości.

Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych

W dniu 2 listopada wspominamy wierzących w Chrystusa, którzy odeszli z tego świata, a teraz przebywają w czyśćcu. Oczekują naszej modlitwy, aby oglądać oblicze Boga w niebie.

W Uroczystość Wszystkich Świętych i w Dzień Zaduszny oraz w pozostałe dni listopada można zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami, a więc pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy oraz odmówienie tam Ojcze nasz, wierzę w Boga oraz modlitwy w intencjach Ojca Świętego, który można ofiarować za zmarłych.

Omówienie 5 przykazań kościelnych

W ubiegłym tygodniu zostały omówione dwa przykazania kościelne. Teraz są omówione pozostałe trzy przykazania kościelne.

3. Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć Komunię świętą.

Raz w roku chrześcijanin jest także zobowiązany do tego, aby przyjąć Komunię świętą. O ile do spowiedzi można iść w dowolnym terminie, o tyle Komunię należy przyjąć w okresie wielkanocnym, który trwa od wigilii paschalnej do niedzieli Zesłania Ducha Świętego. Gorliwy chrześcijanin przystępuje do Komunii Świętej jak najczęściej.

4. Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w czasie Wielkiego Postu powstrzymać się od udziału w zabawach.

Kolejne z 5 przykazań kościelnych zobowiązuje chrześcijan do zachowywania nakazanych postów. Jest to wyraz jednoczenia się z Jezusem, który oddał na krzyżu życie za grzechy człowieka. Post i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych jest obowiązkowy dla wszystkich w Wielki Piątek oraz w Środę Popielcową. Z kolei do zachowania wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych zobowiązani są wszyscy powyżej 14. roku życia – we wszystkie piątki. Wyjątkiem są piątki, w które przypada uroczystość. Z zachowania wstrzemięźliwości są także zwolnione osoby, które np. z racji podróży stołują się w restauracji, w której nie mogą zamówić posiłku bez mięsa.

5. Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła

To ostatnie przykazanie kościelne zobowiązuje wszystkich członków wspólnoty do troski o jej dobro. Chodzi w tym przypadku zarówno o kwestie materialne, jak i płaszczyznę duchową. Na poziomie duchowym troska o dobro Kościoła może być wyrażana w codziennej modlitwie np. za Kościół powszechny czy prowadzone misje. Wymiar pomocy finansowej jest bardzo konkretny – każdy wierny, na miarę swoich możliwości, powinien wspierać materialnie wspólnotę Kościoła, aby mogła realizować swoją misję ewangelizacyjną

HISTORIA KOPTÓW – EGIPT

Pochodzenie słowa Koptowie odnosi się do VII wieku, kiedy to Arabowie, którzy zdobyli Egipt, tak nazwali jego mieszkańców. Według tradycji założycielem Kościoła Koptyjskiego w Egipcie jest św. Marek, jeden z 70 uczniów i Apostołów Jezusa, który poszedł siać Słowo Boże w świat. Po raz pierwszy pojawił się na Brzegu Nilu w 42 r. Rozpoczął szeroko zakrojoną działalność kaznodziejską, w wyniku której wielu Egipcjan z pogaństwa nawróciło się na chrześcijaństwo. Później św. Marek został pierwszym biskupem nowo utworzonego Kościoła Koptyjskiego. Podczas 20 lat pracy misyjnej ewangelista stał się założycielem wielu wspólnot chrześcijańskich, w wielu krajach afrykańskich. Zakończył życie śmiercią męczeńską zadaną mu przez pogan. W V wieku w Kościele Koptyjskim doszło do schizmy – rozłamu. Istotą sporu stało się pytanie: czy Jezus łączy w sobie dwie natury – boską i ludzką, czy będąc Bogiem, nie ma w nim miejsca na naturę ludzką. Ten dogmatyczny spór spowodował rozłam między chrześcijanami i powstanie kilku różnych kościołów. W czasach Cesarstwa Bizantyjskiego, Koptowie, którzy nie wyznają dwoistości natury Jezusa zostali uznani za heretyków i byli prześladowani. Historia Kościoła Koptyjskiego tego okresu jest pełna dramatycznych wydarzeń. Nie mniej trudne były czasy, kiedy Egipt przeszedł pod panowanie Arabów, a potem Turków. Prześladowali oni okrutnie chrześcijan, niszcząc ich świątynie i mordując księży. Pomimo faktu, że dziś 95% ludności Egiptu to muzułmanie, koptyjscy chrześcijanie odgrywają ważną rolę w życiu kraju. Obecnie Kościół Koptyjski obejmuje 26 diecezji, podzielonych na 400 wspólnot. Głowa kościoła nosi tytuł Świętego Papieża, Patriarchy Aleksandryjskiego. Jego wyboru dokonuje zgromadzenie ogólne biskupów, w którym biorą udział także zwykli świeccy – 12 deputowanych z każdej diecezji. Charakterystyczne jest to, że kandydaci na to wysokie stanowisko mogą być nie tylko biskupami ale także zwykłymi mnichami. Patriarcha sprawuje swoją funkcję do końca życia i tylko on ma prawo wyświęcać nowych biskupów. Pomimo, że główną religią Egiptu jest islam, w kraju założono sieć chrześcijańskich instytucji edukacyjnych, zarówno elementarnych, które są szkołami średnimi o charakterze religijnym, jak i ukierunkowanymi na szkolenie duchownych. Główne seminarium koptyjskie działa od wielu lat w jednej z centralnych dzielnic Kairu, niedaleko katedry św. Marka. Obecny jest także Instytut Studiów Wyższych, otwarty w 1959 r. Można na nim studiować historię kultury chrześcijańskiej w Egipcie.

cdn.
Anita Iwańska-Iovino